🔴پُکر انگلیسی، مشروطه‌طلبی، سرمایه‌داری
✍بخش دوم
🔸سال 1372 #سعید_حجاریان از این نیروها و اعضاء مرکزیت سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی برای اجرای طرحی جدید با عنوان «پروژهٔ توسعه سیاسی» در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری «به ریاست سیدمحمد موسوی خوئینی‌ها» دعوت کرد و مسئولیت مستقیم آن را در کسوت معاون سیاسی مرکز برعهده گرفت.
🔹️همدوش او و #موسوی_خوئینی‌ها، 7 چهرهٔ برجستهٔ دیگر شامل بهزاد نبوی، عباس عبدی، محسن آرمین، هاشم آغاجری، علیرضا علوی‌تبار، عماد افروغ و محسن کدیور ترکیب شورای سیاستگذاری مرکز را می‌ساختند.
🔸عبدی به سمت «معاون فرهنگی» مرکز منصوب شد و افروغ نیز که در دهه 1360 از اعضاء دفتر سیاسی سپاه پاسداران در شیراز به‌شمار می‌رفت، به‌تدریج پیوندهای نزدیکی با سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی یافت و سرانجام به سمت مدیریت «گروه اجتماعی» این مرکز رسید. کدیور نیز در رأس «معاونت اندیشه اسلامی» قرار گرفت.
🔹اما پشت‌صحنهٔ این #پروژه_نفوذ تئوریسینی کم‌حاشیه به‌نام #حسین_بشیریه به‌چشم می‌خورد که سال 1361 با دکترای «تئوری سیاسی» از دانشگاه لیورپول انگلستان به تهران آمد و در مرکز ترجمهٔ تئوری‌های «دموکراتیزاسیون» برای گذار از سنت به مدرنیته نشست؛ گرچه حجاریان می‌گفت به‌سبب حساسیت‌های عمومی نباید از واژهٔ «دموکراتیزاسیون» به‌عنوان سرشناسهٔ پروژه استفاده کرد.
🔸گزارش‌های پژوهشی مرکز مستقیماً روی میز رئیس‌جمهور #هاشمی_رفسنجانی قرار می‌گرفت و حاوی توصیه‌های راهبردی برای حاکمیت فرهنگِ سیاسی مدرن بر کشور بود. اغلب پیشنهادات این گروه در دوره #اصلاحات به صحنهٔ اجرا آمد. البته اکبر هاشمی رفسنجانی می‌گفت:
🔹«آقای خاتمی تقریباً در مسیر سیاست‌های دورهٔ مسئولیت من پیشرفت کردند. اگر من هم می‌خواستم ادامه دهم، به همین جاها می‌رسیدم.»