برخی در تحلیل و علت جویی فورا سراغ حکومت می روند و تمام علت و چاره را از دید عملکرد حکومت بررسی می کنند. بله، هر حکومتی که بر سر قدرت باشد به همان اندازه مسئولیت دارد. اما تنها کنشگر جامعه انسانی حکومت نیست. روند محرم زُدایی و حذف مناسک محرم از زمان پهلوی اول آغاز شد. پهلوی اول بر دوش خود گِل می مالید و در میدان توپ‌خانه تکیه داری میکرد تا برای به قدرت رسیدن از حمایت علما یا لااقل سکوت جریان مذهبی برخوردار شود. وقتی رضاخان به رضاشاه تبدیل شد با تندترین و خشن ترین شکل ممکن به مقابله با محرم و نمادهای آن پرداخت. پهلوی دوم این توان را نداشت حتی پهلوی دوم در کاخ روز عاشورا مراسم میگرفت مادر فرح در کاخ شهرت به سفره ام البین(س) گذاشتن داشت اما در دوره پهلوی دوم به شکل نرم با ادبیات کسانی نظیر کسروی، علی دشتی، حکمی زاده، هدایت و دیگرانی که کمتر شهرت داشتند با محرم مبارزه شد. خرافات است، جعلیات است، دعوای دو پسرعمو بود! و.... محصول محرم زُدایی دوره پهلوی دوم است. پهلوی دوم محرم را بعنوان مناسک بی خطر و بی اثر که شبیه به یک جشنواره برگزار شود می پسندید. ظهور و بروز اجتماعی سیاسی محرم را رد میکرد. امروز مدل شبهات همان است هیچ چیز جدیدی گفته نمیشود تفاوت فقط در نوع بیان رنگ آمیزی شده شبهات در فضای مجازی است. این دوقطبی، این روند مبارزه با محرم حامیان جدی در داخل و خارج کرد. جریانِ بهاییت، وهابیت و طیف سکولاریزه کردن ایران، اصرار بر این روند دارند. وقتی چنین تلاشی وجود دارد دم دستی ترین تحلیل این است بگوییم: حکومت مقصر است . #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory