قرآن ترجمه المیزان
سوره 34
سوره مبارکه سبا
صفحه 433
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ (40)
و روزى که خدا همگى آنان را محشور مى کند، سپس به فرشتگان مى گويد: آيا اينان شما را پرستش مى کردند؟ (40)
قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنَا مِنْ دُونِهِمْ ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ (41)
مى گويند: از شريک منزّهى، تو ولىّ مايى نه آنها; بلکه جنّيان را پرستش مى کردند، بيشترشان به آنها ايمان داشتند. (41)
فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (42)
پس امروز برخى از شما براى بعضى ديگر مالک سود و زيانى نيستند و به آنان که ستم کرده اند مى گوييم: بچشيد عذاب آتشى را که آن را تکذيب مى کرديد. (42)
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (43)
و چون آيات روشنگر ما بر آنان خوانده شود مى گويند: اين [محمد] نيست مگر مردى که مى خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى پرستيدند، منصرف کند و مى گويند: اين قرآن جز دروغى پرداخته شده نيست و آنان که کفر ورزيدند، درباره حقّ وقتى که [به ]سويشان آمد گفتند: اين جز سحرى نمايان نيست. (43)
وَمَا آتَيْنَاهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ (44)
اين در حالى است که هيچ کتابى به آنان نداده ايم که آن را بخوانند و پيش از تو هيچ اخطارکننده اى به سوى آنان نفرستاده ايم. (44)
وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (45)
و کسانى که پيش از اينان بودند به تکذيب پرداختند و اينان به ده يک آنچه [از قدرت و شوکت] به آنان داده بوديم نرسيده اند; پس رسولان مرا تکذيب کردند [و هلاکشان کردم] پس عقوبت من چگونه بود؟ (45)
۞ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ (46)
بگو: من تنها با يک جمله شما را موعظه مى کنم که: دوتا دوتا و يک يک براى خدا قيام کنيد، سپس بينديشيد [تا بدانيد] صاحب شما هيچ گونه جنونى ندارد; او نيست جز اخطار کننده اى براى شما پيش از آمدن عذابى سخت [در قيامت]. (46)
قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (47)
بگو: هرگونه مزدى از شما خواستم آن مال خودتان، مزد من جز بر عهده خدا نيست و او بر هر چيزى گواه است. (47)
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (48)
بگو: همانا پروردگار من که داناى غيب ها است، حقّ را [بر قلب پيامبران] القا مى کند. (48)
🌸🌸🌸🌸🌸
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d