🔹محدودیت‌های اقتصادی از منظر ابن‌سینا
ابن سینا معتقد است افراد جامعه در تعاملات اقتصادی باید از این پنج حالت دوری کنند و شارع نیز باید این پنج حالت را حرام اعلام کند:
الف) بیکاری و به بطالت گذراندن و تعطیل بودن از انجام کار و فعالیت. هیچ فردی نباید در جامعه بیکار بماند. هر انسانی متناسب با استعداهایش باید به حرفه یا فعالیتی مشغول باشد.
ب) استثمار دیگری و استفاده از زحمت و دسترنج دیگران. هیچ فردی سلطه و تسلط بر دیگر افراد ندارد تا منافع و بهره‌های اقتصادی آن‌ها را از آنِ خود کند و عهدۀ خود را خالی از هرگونه کار و فعالیتی ببیند.
ج) صنایع و فعالیت‌هایی که در آن املاک و منافع به دیگری منتقل می‌شود اما در عوض هیچ منفعتی عائد فرد نمی‌شود، مانند قمار کردن. در معامله نمی‌شود منفعت یک‌طرفه باشد بلکه هر دو طرف باید از منافع معامله بهرمند شوند.
د) صنایعی که در جهت خلاف مصالح و منافع افراد است و موجب ضرر و زیان به آن‌ها می‌شود، نظیر سرقت. اساسِ فعالیت‌های این قسم در تعارض با منافع و مصالح افراد است و امکان ندارد که فرد در آن بتواند سودی به دست آورد، زیرا سرقت همواره به صورت یک‌طرفه اموال مسروقه را به سارق اختصاص می‌دهد.
هـ) حرفه‌هایی که باعث بی‌نیاز شدن از یادگیری صنایع مورد نیاز مردم می‌شود و فعالیت‌های اقتصادی را به تعطیلی می‌کشاند، مثل رباخواری.
🖋رهیافت‌های اقتصادی، ش۴، ص۵و۶
#مقاله
💠مرکز مطالعات اقتصادی حبنا را دنبال کنید:
ایتا | تلگرام | بله | اینستاگرام | آپارات