‍ 🔻سرنوشت نمایندگی‌های ساواک در خارج از کشور و منابع نفوذی آنها 🔹دی و بهمن ۵٧ دیگر تقریبا برای همه ی ارکان رژیم‌شاه، سقوط قطعی شده بود. در این سالها نمایندگی‌های ساواک در خارج از کشور، بین ادارات دوم(اطلاعات خارجی) و اداره سوم (امنیت داخلی) تقسیم شده بود. امنیت داخلی در کشورهایی که ایرانیان مبارز ضد رژیم شاه حضورشان پررنگ بود، نمایندگی ساواک را در دست گرفته بود تا مبارزین را بهتر و بیشتر رصد کرده، بینشان نفوذ کند و خبر بگیرد و کارشان را مختل کند. اطلاعات خارجی هم مشغول جمع‌آوری‌های تخصصی درباره کشورهای هدفش که عمدتا کشورهای بولک شرق و حامی شوروی‌اند است. 🔹یکی از مهمترین ارکان کار اطلاعاتی در خارج از کشور، چه بین مبارزین و ایرانی‌ها و چه بین اتباع کشور دیگر، داشتن«منبع» است. یعنی فردی که به هر دلیلی (تطمیع، تهدید، انگیزه شخصی و...) تن به همکاری مخفیانه با ساواک بدهد و برایش خبر جمع کند. 🔹اولین روزهای بهمن ماه ۵٧ کمیسیونی با حضور نمایندگان چند اداره کل ساواک از جمله دوم و سوم و حفاظت تشکیل می‌شود تا درباره انحلال نمایندگی‌های ساواک در خارج از کشور و منابعشان تصمیم‌گیری شود. این جلسه چند مصوبه دارد: 🔹برگزاری ملاقات خداحافظی با منابع توسط نمایندگان ساواک و عذرخواهی از قطع‌شدن ارتباط به دلیل «مقتضیات سیاسی»، دادن مبلغ معادل سه‌ماه آخرین حقوق منبع به او به عنوان پاداش، تعیین اسم رمز و جملات شناسائی و علامت تامینی برای ارتباط احتمالی بعدی. تهیه لیست منابع و ارسال به مرکز ساواک در تهران 🔹پس از پیروزی انقلاب، بتدریج لیست منابع ساواک در داخل و خارج از کشور منتشر شد.