از امام رضا(ع) نقل شده است: «مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلى ما یُکَفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْیُکْثِرْ مِنَ الصَّلَواتِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فَإِنَّها تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً»؛ 👈 هر که نمی‌تواند کارى کند که به سبب آن گناهانش زدوده شود بر محمّد و خاندان او بسیار درود فرستد؛ زیرا صلوات گناهان را ریشه‌کَن می‌کند. طبیعی است که چنین صلواتهایی زمانی کارساز خواهد بود که پشیمانی و توبه، پشتوانه آن بوده و صلوات را به عنوان عمل صالح بعد از توبه در نظر بگیریم و معنایش آن نیست که همچنان تصمیم بر ادامه گناه داشته و گمان کنیم که با صلوات می‌توان اثر آن را برداشت.   📚 ابن بابویه(شیخ صدوق)، محمد بن على، الأمالی، ص۷۳، تهران، کتابچى، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.