🎆 شگفتی های قرآن سیاه‌چاله در آیاتی از قرآن به چنین مفاهیمی برخورد می‌کنیم: 《وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ، وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ، النَّجْمُ الثَّاقِبُ》 سوگند به آسمان و کوبنده‌ی شب! و تو چه می‌دانی که این کوبنده چیست؟! همان ستاره‌ی درخشان و شکافنده‌ی تاریکی‌هاست. -طارق-۱،۲،۳ طبق این آیات می‌توان این احتمال را داد که "طارق" _که از طرق به معنای کوبیدن می‌باشد_ امواج فوتونی بسیار کوبنده است که "ثاقب" نیز می‌باشد. "ثاقب" در عربی به چیزی گفته می‌شود که چاله ایجاد کند. یعنی این ستاره در اثر برخورد و ضربان سوراخی در فضا ایجاد می‌کند که بنابراین، به احتمالی می‌توان "طارق" را امواج ضربه‌ای میکروموج حاصل از یک ستاره یا "تپ اختر" نامید. تپ اخترها که در سال ۱۹۶۷ کشف شدند، به طور منظم پالس‌های رادیویی ضربه‌ای گسیل می‌کنند. در حقیقت این‌ها ستارگان نوترونی هستند گه به علت چرخش آن‌ها برهم‌کنش‌های عظیم و پیچیده‌ای با ماد‌ه‌ی اطرافشان ایجاد کرده و میدان‌های مغناطیسی ایجاد می‌کنند که پالس‌های رادیویی می‌فرستد. با کاهش شعاع ستاره‌ی نوترونی، حفره‌ی سیاه (چاله‌های فضایی) ابجاد می‌شود که قابل مشاهده نیست بلکه آن‌ را از روی اثر گرانشی‌‌اش می‌توان یافت. 《وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ》 ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ بی‌ﻧﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ. -تکویر، ۲