#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره ولى هركه دريابد كه وصيت‏ كننده‏‌اى در وصيتش به كژى گرايش يافته و حقى را پايمال نموده و در نتيجه نزاعى ميان وارثان پديد آمده‌است، پس با تغيير دادن وصيت ميان آنان صلح برقرار كند، بر تغييردهنده گناهى نيست و همچنين است اگر به گناهى وصيت كرده باشد، چرا كه خدا آمرزنده و مهربان است. (182) اى كسانى كه ايمان آورده‌‏ايد، روزه بر شما مقرّر شده‌است، همان‌‏گونه كه بر امّت‌هايى كه پيش از شما بودند مقرّر شده بود، باشد كه بر تمايلات خويش فايق آييد و تقوا پيشه كنيد. (183) روزهايى معدود بايد روزه بداريد. پس اگر كسى از شما در آن روزها بيمار يا در سفر بود، روزه شمارى از روزهاى ديگر بر عهده اوست. و بر كسانى‏كه روزه را بايد به سختى به پايان برند، روزه مقرّر نشده است، ولى بايد كفّاره‏‌اى بدهند كه آن غذايى است كه يك بينوا را سير مى‏‌كند. و هركس از روى رغبت كار نيكى انجام دهد براى او بهتر است؛ و روزه داشتن براى شما كار خوبى است، اگر بدانيد. (184) ايام روزه واجب، ماه رمضان است ماهى كه قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالى‏ كه براى عموم مردم رهنمود است و براى كسانى ‏كه در علم و عمل به كمالى دست يافته و شايسته دريافت حقايقى شده‌‏اند، دلايل روشن هدايت و وسيله تشخيص حق از باطل است. پس هر كس از شما اين ماه را دريابد، بايد آن را روزه بدارد؛ و هركه بيمار يا در سفر باشد، روزه شمارى از روزهاى ديگر بر عهده اوست. خداوند براى شما آسانى مى‏‌خواهد و دشوارى براى شما نمى‏‌خواهد، اين است كه بر بيماران و مسافران شما روزه را واجب نكرد و قضاى روزه را از آن‏‌روى بر شما واجب نموده است كه تعداد روزهاى ماه رمضان را كامل كنيد. آرى، خدا روزه را بر شما مقرّر داشت تا او را به پاس اين‏كه هدايتتان كرده است به بزرگى ياد كنيد، و باشد كه شكر هدايتش را به جاى آوريد. (185) و هرگاه بندگان من از تو درباره من بپرسند، بدانند كه من به آنان نزديكم؛ دعاى دعاكننده را- آن‏گاه كه مرا بخواند- اجابت مى ‏كنم؛ پس بايد دعوت مرا بپذيرند و به درگاه من دعا كنند و به من ايمان بياورند كه دعايشان را اجابت مى‏كنم، اميد آن‏كه در دعايشان به درگاه خدا راهياب شوند. (186)