علیه السلام فرمودند:   "آن کس که در عیب خود بنگرد از عیبجویى دیگران باز ماند و کسى که به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد و کسى که شمشیر ستم بر کشد با آن کشته شود و آن کس که در کارها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد و هر کس خود را در گردابهاى بلا افکند غرق گردد و هر کس به جاهاى بدنام قدم گذاشت متهم گردید و کسى که زیاد سخن مى گوید، زیاد هم اشتباه دارد و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیاء او اندک است و آن که شرم او اندک، پرهیزکارى او نیز اندک خواهد بود و کسى که پرهیزکارى او اندک است دلش مرده و ان که دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد کرد و آن کس که زشتیهاى مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتیها را مرتکب شود، پس او احمق واقعى است. ، مالى است که پایان نیابد و آن کس که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزى خشنود است و هر کس بداند که گفتار او نیز از اعمال او به حساب میاید جز به ضرورت سخن نگوید." @Quranahlebayt