حقيقت ماجراى قتل عثمان: امام(عليه السلام) در آغاز اين نامه مطابق آنچه معمول آن زمان بوده نويسنده نامه و مخاطبان آن را معرفى مى کند و مى فرمايد: «اين نامه اى است که از بنده خدا على امير مؤمنان به سوى اهل کوفه، گروه ياران شرافتمند و بلندپايگان عرب نگاشته شده است»; (مِنْ عَبْدِاللهِ عَلِيّ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَهْلِ الْکُوفَةِ، جَبْهَةِ الاَْنْصَارِ وَسَنَامِ الْعَرَبِ). روشن است که مراد از انصار در اينجا، انصار پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) در مدينه که معمولا در مقابل مهاجران قرار داده مى شوند نيست، چون در کوفه جبهه انصارى نبود; بلکه انصار در اينجا به معناى ياران امام(عليه السلام) است و تعبير به «جَبهه» اشاره به شرافتمندى آنهاست، زيرا پيشانى از شريف ترين اعضاى انسان است. «سنام» گرچه در اصل به معناى کوهان شتر است، ولى سپس بر چيز برجسته و هر شخص بلندپايه اطلاق شده است. @darolghoran_znu