.
🔴 طلاب علم سه دسته‌اند...
🔶 مجلسی اول (شیخ محمدتقی مجلسی)
رحمه الله تعالی:
«طالبان علم سه طايفه‌اند كه باید ايشان را و صفات ايشان را بشناسى تا متابعت خوبانِ ايشان بكنى و از بدانِ ايشان دور باشى:
🔻 اول: طايفه‌اند كه طلب علم مى كنند از جهت آنكه قوت بحث بیابند كه با ديگران مجادله توانند كرد و غالب توانند شد.
🔸 دوم: طايفه‌اند كه طلب علم مى‌كنند بواسطه اعتبار دنيوى و زيادتى اموال و اسباب كه از روى خدعه و فريب تحصيل آن كنند.
🔹 سوم: گروهى‌اند كه مطلب ايشان تحصيل علم است از جهت رضاى الهى، و عمل نمودن به آن.
و اما صفات و علامات ايشان آنست كه :
👈 طايفه اول كار ايشان آزار مؤمنانست به مجادله، و اگر مجلسى باشد كه جمعى در آنجا باشند بسخن در مى‌آيند، و ذكر كمالات علمى خود مى كنند كه با فلان عالِم چندين بحث دارم، و چندين تصنيف كرده‌ام، و نظيرِ خود ندارم؛ و حلم و بردبارى كه ندارد در مجالس را نقل مى‌كند كه فلان طالب علم با من درشتى كرد گذشتم از او با آنكه قدرت بر ضرب و قتل او داشتم.❗️شايد كه از امثال خود شخصى را بسخن در آورَد و با او بحث كند و هرچند داند كه حق بجانب اوست مجادله كند و درشتى كند كه تو نمى‌فهمى، تُرا كجا قابليت آن هست كه با من سخن گويى، من فلان فاضل و فلان عالِم را الزام داده‌ام.❗️و امثال اينها از اقوال و افعال مخالفِ حلم و ورع، و اگرچه اظهار خشوع و حلم مى‌كند، اما در واقع از حق سبحانه و تعالى شرم ندارد و كاذبست، پس حضرت نفرين فرمودند او را كه حق سبحانه و تعالى او را هميشه خوار و زار كند و بر كمرش زند.
👈🏻 اما طايفه دوم: چون غرض ايشان تحصيل مال و جاه است چون به اهل دنيا مى‌رسند تملق و تواضع به ايشان مى‌كنند كه ايشان را بفريبند، و چون به امثال خود از فضلا و طلبه مى رسند با ايشان نهايت تكبر مى كنند❗️خصوصا اگر عياذا باللَّه يك كتاب بيشتر از او خوانده باشد، با آنكه اگر اغنيا هيچ نخوانده باشند با ايشان تواضع مى كنند و با علما تكبّر مى‌كنند، پس او رشوه يا شيرينی‌هاى اغنيا را مى‌خورد، و دين خود را بر باد مى‌دهد، پس حق سبحانه و تعالى چشم بصيرت او را كور گرداند، و قطع كند اثر او را از آثار علما كه نام و نشان اين جماعت نماند.
👈🏻 و اما طايفه سوم: هميشه غم و اندوه آخرت دارند شبها بيدارند از جهة بندگى تحت الحنك بر كلاه عبادت بسته، و در ظلمت شبهاى تار به عبادت الهى برپاى خاسته، هميشه بندگى مى‌كنند و نهايت خوف دارند كه مبادا شرايط آن مفقود باشد، و مقبول درگاه الهى نبوده باشد، و خداوند خود را مى خواند با نهايت خوف از آخرت، و عاقبت و همگى متوجه احوال خود شده اند و رو از همه كس گردانيده، و به اهل زمان خود بينا شده مى دانند كه مصاحبت ايشان مضرّ است، پس حق سبحانه و تعالى قوت او را زياده گرداند در عبادت و طاعت، و روز قيامت او را امان دهد از عذاب خويش.
📚 لوامع صاحبقرانى ، جلد ١ / صفحه ٥٣ .
https://eitaa.com/Qurankareem