📖 کتاب در حلقـــه‌ی تربیت|صفحـــــه ۲۲ به قلم مرتضی رجایی|قسمت چهارم 🏷 گفتار یکم: هدف وسیله را توجیه می‌کند. اگر از مدیران و مربیان هر یک از مجموعه‌های تربیتی درباره هدفشان از برگزاری حلقه کارگاه اردو و مانند این‌ها بپرسید حتماً چیزی یا چیزهایی را به عنوان هدف معرفی می‌کنند. چیزهایی مثل: «جلوگیری از حضور مخاطبان در سطح کوچه و خیابان و در محیط‌های ناسالم»، «پُرکردن اوقات فراغت مخاطبان با برنامه‌های سالم»، «ارتباط و انس مخاطبان با مساجد، طلاب و مربیان مذهبی و سالم» و نمونه‌هایی از این دست.. در برخی از مجموعه‌های تربیتی پیشرو گاهی از «پرورش استعدادها»، «تقویت قوت‌ها و از میان بردن ضعف‌ها»، «رشد مخاطبان»، «تقویت تفکر»، «تقویت روحیه کار جمعی»، «افزایش آگاهی‌های دینی» و مثل این موارد سخن به میان می‌آید.. 🔴 ادعای من این است که در بسیاری از مجموعه‌های تربیتی برنامه‌ها هدفمند نیستند. 👍 برای درک و پذیرش این ادعا نخست لازم است بدانید که در هنگام گفتگو از هدفمندی برنامه‌های تربیتی در یک مجموعه دقیقاً درباره چه چیزی سخن می‌گوییم. 👌 می‌کوشم تا با ترسیم جلوه‌هایی از غیرهدفمندی برنامه‌های تربیتی به این هدف نزدیک شوم.. [ادامه دارد..] ◇ مرکز آموزش‌های کاربردی : مرجع تخصصی - تربیتی فرهنگیان 🆔 ℝ𝕒𝕙𝕖𝕞𝕠𝕣𝕒𝕓𝕚