اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ اَعْدائُهُمْ اَجْمَعینْ «وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ» (یس/۶۸) ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺍﺯ ﺩﻫﻴﻢ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻭﺍژﮔﻮن میﻛﻨﻴﻢ (ﻓﺮﺍﻣﻮشی، ﻧﺎﺗﻮﺍنی ﻭ سستی ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﻣﻰﺁﻳﺪ) ﭘﺲ ﺁﻳﺎ نمیﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ؟ حتماً بارها در بین اقوام خود و یا در کوچه و بازار دیده‌اید سالخوردگانی را که کمرشان خمیده شده، ضعیف و ناتوان از حرکت شده‌اند، فراموشی گرفته‌اند، مانند کودکی احتیاج به مراقبت دارند... خداوند در قرآن می‌فرماید اینها از آیات من است، آیا تعقل نمی‌کنید؟ تأمل نمی‌کنید؟  🍀 جهان چون چشم و خط و خال و ابروست که هر چیزی به جای خویش نیکوست 🔸ننکسه فی الخلق ، قرآن حدود صد مرتبه خداوند را به «حكیم» توصیف فرموده، نشانه‏‌هاى حكمت خداوند در همه جا پیداست، نعمت‏‌هاى فراوانى كه به گفته قرآن اگر بخواهیم آنها را به شماره در آوریم قدرت آن را نداریم، آیا خداوند حکیم کار بیهوده انجام می‌دهد؟ و شگفتی اینجاست که خداوند پیری انسان را از آیات الهی به شمار آورده، در این دنیای عجیب كه حتی پیروان مکتب مادیگرائی براى فهمیدن یک راز آن تمام عمر خود را طی می‌کنند و شاید هم تا پایان عمر هیچ چیز نفهمند، آیا این جهان هستی با آن همه دقت، استحكام، لطافت و نظم، براى چند روز زندگى و پیر شدن و سپس پوچ و فانی شدن است؟ آیا مى‏‌توان باور كرد كه خداوند حكیم این جهان را بعد از مدتی بدون جهت و بدون تبدیل آن به عالم باعظمت آخرت، با زلزله و انفجار همه را خراب کند؟ اگر معادى در کار نباشد، پس این كار خدا بیهوده نیست؟ انسان از خاک خلق شده، بعد همین انسان با کشاورزی از خاک، غذا بدست می‌آورد، سپس آن غذا را می‌خورد و آن غذا تبدیل به نطفه می‌شود و از نطفه طفل به وجود می‌آید و سپس جوان نیرومند و پس از مدتی به صورت انسان سالخورده و سپس مرده و پوسیده و آنگاه خاک می‌شود... خوب ما که از اول خاک بودیم، پس این همه رنج کشیدن و گذر زمان و تغییر و تحول برای چیست؟ در اینصورت آیا این خلقت بازیچه نیست؟ اگر قرار باشد که معاد و قیامت و حساب کتابی نباشد، این خلقت بیهوده نیست؟ خلقت این آسمان، زمین، دریا، خورشید، گیاهان و حیوانات، براى انسان و انسان براى مردن و پوچ شدن و نیست شدن عقلانی است؟ به قول حکیم عمر خیام نیشابوری: یک چند به کودکی به استاد شدیم یک چند به استادی خود شاد شدیم پایان سخن شنو که ما را چه رسید از خاک در آمدیم و بر باد شدیم «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ» (مؤمنون/۱۱۵) ﭘﺲ ﺁﻳﺎ میﭘﻨﺪﺍﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩﺍﻳﻢ؟ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ نمیﺷﻮﻳﺪ؟ ❌ آیا انسان گمان مى‏‌كند كه رها و بدون تكلیف است؟ و عاقبت مى‏‌میرد و دیگر هیچ؟ آفرینش نه بازى و لعب است و نه بى‏‌هدف و باطل، و نه هدف‏هاى سطحى و ساده و سرگرمى در كار است... تغییر خلقت انسان در سالخوردگی قدرت نمائی خداوند است و پیامی برای جوانها دارد، پیام مهمی که هر کس آن را دریافت کرد سعادتمند شد و هر کس دروازه عقلش را بست، در گروه غافلین و حسرت زدگان قرار گرفت... که البته بسیاری از ما جزء گروه دوم هستیم...  وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ✍️ حبیب الله یوسفی رهپویان بصیرت 🇮🇷 eitaa.com/Rahpooyan_basirat