در سنت لیبرالیسم، همیشه تقصیرها بر گردن مردم است و اصلاحات ساختارياقتصادی یعنی محدود کردن زندگی مردم. از این روست که سیاست های اصلاحی همواره با اعتراض مردم مواجه است. لیبرال ها اساسا ایجاد وسعت و تقویت معیشت مردم (بخوانید عموم مردم. نه طبقه اشراف و سرمایه داران) را مایه زوال اقتصاد و ایجاد تورم می دانند. لذا برای دستیابی به خیر بزرگتر (يعني مبارزه با تورم) به تحدید زندگی ها روی می آوردند. اساس نظریه تعدیل ساختاري بر همین تفکر بنا شده است. لذا در نگاه لیبرال های جدید مهم نیست که چه جمعیتی از مردم به زحمت می افتند یا در فقر و فلاکت قرار می گیرند. مهم این است که رفع تورم از فقر برخی از طبقات می گذرد. پس باید تحمل کرد. این ریشه ده ها سال ناآرامی در کشورهایی چون فرانسه است. مردم این به زحمت افتادن را بر نمی تابند. اما چون سیاسان فرانسوی فشار بر طبقات را به طور دوره ای انجام می دهند، معمولا همه مردم با هم در محدودیت قرار نمی گیرند. یک روز کارمندان شهرداری، یک روز کشاورزان، یک روز بازنشستگان و ... پس در مبارزه با یکدیگر همراه نمی شوند. لذاست که همیشه اعتراض وجود دارد و همیشه لیبرال ها حاکمند. ☘️کانال تحلیل های اقتصادی دکترحمیدرضا مقصودی