وقتی زندگانی طالـب‌زاده را مورد بررسی قرار بدهیم به این موضوع پی خواهیم برد که او‌ کسـی بـود کـه هـر چـه بیشتر جلو می‌آمدیم عشقش به انقلاب بیشتر می‌شد. حالش خوش‌تـر می‌شـد. طالب‌زاده خبرنـگار شـریک در صحنه بـود و فقـط تماشـاچی واقعـه نبـود. طالــب‌زاده، انقـلاب اســلامی و هنــر متعهــد بــه آن را ژانری کنار بقیــه ژانرها نمی‌دید. بلکه آن را تنها صراط مســتقیم می‌دانسـت. او انسـان دوره فـرا مدرنیتـه و انسـان عصـر ظهـور بـود و در ایــن راســتا اندیشه‌ورزی می‌کرد. هنرمند بــود ولــی شـأن او اجـل از ایـن اسـت کـه او را فقـط یـک هنرمنـد ببینیـم. درکنــار هنرمنــدی، حکیـم هــم بــود. اندیشمند بــود. عارف بـود. مجاهد بـود. او یار ولایت بــود.