عصر روز شانزدهم تيرماه سال ۶۳ ما را با تجهيزات تمام به خط كردند. ۳۰۰ متر از مقر خارج شديم و به ما اعلام مانور دادند. دستور دادند به داخل سنگرهايمان برويم و تا بعد از نماز فرصت استراحت داريم. باپوتين خوابيديم و ساعت ۱۱:۳۰ شب به خط شديم و ساعت ۱۲ به ستون يك حركت كرديم و بعد از طى مسافت ۱۱ كيلومتر به ميدان مين رسيديم. اعلام كردند اگر تيری شليك كردند در ميدان مين نخوابيم. با اولين تيرهای رسام، كلاش و كاليبر سكوت دشت به هم خورد و حدود يك كيلومتر در ميدان مين، زير آتش آر پی جی و تيربار دويديم. از ميدان مين كه گذشتيم، پشت يك جاده كه شبيه يك جاده محلى بود خوابيديم و پدافند كرديم. آن قدر خسته بوديم كه فقط به خاطر خدا تحمل می‌كرديم. سپس به دستور فرمانده، يواش يواش حركت كرديم. نخل و خارهای خيلى فراوانى بود كه تا كمربندهايمان ارتفاع داشت. به نخلستان كه رسيديم تيربارها و آر پی جی ها هنوز كار می‌كردند. امر به خاموش كردن آتش دادند. به دهكده اى رسيديم. پاك سازى كرديم. ساعت پنج صبح خسته به رودخانه كارون رسيديم. پس از آشاميدن آب وضو گرفتيم و نماز خوانديم. بعد از صرف صبحانه مقدارى استراحت كرديم. ساعتى بعد به خط شديم و دستور حمله دادند. از ساختمان ها گذشتيم و پشت جاده آرايش نظامی كرديم. سپس به كندن سنگر مشغول شديم و مقدار ۳ كيلومتر به ميدان مين رفتيم و مجدداً دستور عقب نشينی دادند. مجبور به دويدن در ميدان مين شديم و پشت جاده آرايش گرفتيم. هوا خيلي گرم بود به پاك سازى رفتيم از خارها گذشتيم و به ساختمان رسيديم. بعد از اقامه‌ نماز و صرف ناهار به سمت سنگر حركت كرديم و غروب به سنگر رسيديم. 🔻خاطراتی از زبان شهيد #شهید_سید_رسول_پناه #درازی #دشتی #فاو 🌴کانال از تبار رئیسعلی @Raisali_ir