آید آن روز که من هجرت از این خانه کُنم! از جهان پر زده، در شاخ عدم لانه کُنم؟ رسد آن حال که در شمعِ وجود دلدار بال و پر سوخته، کارِ شب پروانه کُنم روی از خانقه و صومعه برگردانم سجده بر خاک در ساقی‌ میخانه کُنم حال، حاصِل نشد از موعظه‌ی‌‌ صوفی‌ و، شیخ رو به کوی‌ صنمی‌‌ واله و دیوانه کُنم گیسو و خال لبت دانه و دامند، چسان مرغ دل فارغ از این دام و، از این دانه کُنم؟ شود آیا که از این بُتکده بر بندم رخت پر زنان پُشت بر این خانه‌ی‌ بیگانه کُنم؟ - سید روح‌ الله‌ خمینی (ره)