قرآن ترجمه المیزان
سوره 36
سوره مبارکه يس
صفحه 442
۞ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ (28)
و بعد از او هيچ سپاهى از آسمان بر قوم وى [براى هلاکتشان] نازل نکرديم و چنين نبوده ايم که [سپاهى] نازل کنيم. (28)
إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29)
عقوبتشان جز يک صيحه نبود که ناگاه بى حرکت شدند. (29)
يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30)
اى افسوس بر اين بندگان! که هيچ رسولى براى آنان نمى آمد مگر اين که او را مسخره مى کردند. (30)
أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31)
آيا نديده اند چقدر نسل ها را پيش از آنان نابود کرديم که آنها نزد اينان بازنمى گردند؟ (31)
وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32)
و هيچ يک از آنها نيستند، مگر اين که جمع آورى گشته و نزد ما احضار مى شوند. (32)
وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33)
و زمين مرده براى آنان نشانه اى است [براى امکان معاد] که آن را زنده کرديم و دانه از آن بيرون آورديم که از آن مى خورند. (33)
وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34)
و در آن باغ هايى از درختان خرما و انگور قرار داديم و در آن چشمه ها گشاديم. (34)
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35)
تا از ميوه آن و آنچه به دست خود درست کرده اند [مانند شيره و غير آن] بخورند، پس آيا سپاس گزارى نمى کنند؟ (35)
سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36)
منزّه است آن که همه اصناف را از آنچه زمين مى روياند و از خودشان و از آنچه نمى دانند خلق کرده است. (36)
وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ (37)
و شب براى آنان نشانه اى است [از قدرت ما ]که پوشش روز را از آن مى کَنيم، پس آن گاه آنان به تاريکى در مى آيند. (37)
وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38)
و خورشيد به سوى قرارگاهى که براى آن است حرکت مى کند، اين تقدير آن عزّتمند دانا است. (38)
وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39)
و براى ماه منزل هايى مقرّر کرديم تا اين که به شکل بن خوشه خرماى مانده از سابق [منحنى و باريک ]مى شود. (39)
لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40)
نه براى خورشيد ممکن است که به ماه برسد و نه شب از روز پيشى مى گيرد و هر يک در مدارى شنا مى کنند.