🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۷۵🌷 ای که پنجاه رفت و در خوابی مگر این پنج روزه دریابی: خداوند، در این آیه، مراحل آفرینش ما را به یاد ما می‌آورد و هدف این آفرینش را برای ما توضیح می دهد. به راستی مراحل خلقت انسان، یکی از نشانه های بزرگ خداست. این که یک سلول به سرعت تکثیر می شود و میلیون ها سلول بدن با ویژگی های گوناگون از آن به وجود می آید و پس از 9 ماه، یک انسان کوچک، پا به جهان می گذارد؛ این که آن نوزادِ ضعیف و ناتوان رشد می کند و دوران کودکی، نوجوانی و جوانی را پشت سر می گذارد و به دوران شکوهمند میان سالی می رسد و صاحبِ قدرتِ فکری و بدنی زیادی می-شود؛ و این که گرد پیری آرام آرام بر سر انسان می نشیند و ضعف و ناتوانی بر وجودش چیره می شود و بی آن که خود بخواهد، به سمت مرگ گام برمی دارد، همه و همه، دلیل بر این است که نیرویی ناپیدا و بسیار قوی، تک تک ما را مرحله به مرحله به پیش می برد تا دوران های متفاوت عمر را تجربه کنیم و با او بیشتر و بهتر آشنا شویم و با فرمانبرداری از وی، راه کمال و سعادت را طی کنیم. یکی از نکات آموختنی که این آیه بدان اشاره می کند، این است که انسان ها دو گروه هستند: برخی به دوران میان سالی و پیری می رسند، و بعضی پیش از رسیدن به آن می میرند. این قصه، واقعیتی گریزناپذیر است که انسان از زمان مرگ خود باخبر نیست و نمی داند در چه مرحله ای از مراحل زندگی، فرصت طلایی حیات را از دست می دهد. از این رو هر کس در هر مرحله ای از عمر که به سر می برد، باید قدر آن را بداند و دست یابی به خوبی و شایستگی را به فرداهای نیامده وا نگذارد. در حدیثی می خوانیم که پیامبر گرامی اسلام به یار باوفای خود ابوذر غفاری فرمود: «ای ابوذر، پنج چیز را قبل از [فرا رسیدن] پنج چیز غـنیمت شمار: 1ـ جوانی ات را قبل از فرا رسیدن پیری؛ 2ـ سلامتت را قبل از فرا رسیدن بیماری؛ 3ـ ثروتمندی ات را قبل از فرا رسیدن بینوایی؛ 4ـ آسودگی خاطرت را قبل از فرا رسیدن گرفتاری؛ 5ـ زندگی ات را قبل از فرا رسیدن مرگ. ای ابوذر، مبادا به سبب آرزوهایت، امروز و فردا کنی؛ چراکه تو در امروز به سر می بری، نه در فردا