قرآن ترجمه المیزان
سوره 43
سوره مبارکه الزخرف
صفحه 490
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11)
و همان کس که از آسمان آبى به اندازه معيّن نازل کرد، پس به وسيله آن سرزمينى مرده را زنده کرديم; اين گونه [از قبرها] بيرون آورده مى شويد. (11)
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12)
و همان کس که همه اصناف موجودات را آفريد و براى شما از کشتى ها و دام ها چيزهايى قرار داد که بر آنها سوار مى شويد. (12)
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13)
تا بر پشت آنها قرار گيريد، آن گاه نعمت پروردگارتان را وقتى که بر آنها قرار گرفتيد به ياد آوريد و بگوييد: منزّه است آن کسى که اين را براى ما مسخّر کرد و ما بر آن توانا نبوديم. (13)
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ (14)
و همانا ما به سوى پروردگار خويش بازخواهيم گشت. (14)
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15)
[گفتند: ملائکه دختران خدايند] و براى او از بندگانش جزء (فرزند) قرار دادند; همانا انسانْ، کفران پيشه اى آشکار است. (15)
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ (16)
آيا خدا از آنچه خلق مى کند دخترانى برگرفته و پسران را ويژه شما کرده است؟! (16)
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17)
و حال آن که هرگاه يکى از آنان را به دختر ـ که به خداى رحمان نسبت مى دهد ـ بشارت دهند چهره اش سياه مى شود در حالى که پر از اندوه و خشم فروخورده است. (17)
أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18)
آيا [پسر سهم آنان است و] دختر که در زيور و آرايش رشد داده مى شود و در مجادله بيان روشن ندارد [سهم خداوند است]؟ (18)
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19)
و فرشتگان را که بندگان خداى رحمانند دختران نام نهادند، آيا خلقتشان را مشاهده کرده اند؟! حتماً شهادت و ادّعاى آنان نوشته مى شود و از آن بازخواست مى شوند. (19)
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20)
و گفتند: اگر خداى رحمان مى خواست ما آنان را پرستش نمى کرديم، آنان به اين مطلب هيچ علمى ندارند و فقط حدس و تخمين مى زنند. (20)
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21)
آيا کتابى پيش از قرآن به آنان داده ايم که آنها به آن تمسّک مى کنند؟ (21)
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ (22)
[نه] بلکه گفتند: همانا ما پدرانمان را بر آيينى يافته ايم و همانا ما بر آثار آنان هدايت يافته ايم. (22)