امیرالمومنین علی علیه‌السلام : فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ فَشِلُوا وَ تَطَلَّعْتُ حِينَ تَقَبَّعُوا وَ نَطَقْتُ حِينَ تَعْتَعُوا وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اللَّهِ حِينَ وَقَفُوا، وَ كُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً وَ أَعْلَاهُمْ فَوْتاً، فَطِرْتُ بِعِنَانِهَا وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهَانِهَا كَالْجَبَلِ لَا تُحَرِّكُهُ الْقَوَاصِفُ وَ لَا تُزِيلُهُ الْعَوَاصِفُ، لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ فِيَّ مَهْمَزٌ وَ لَا لِقَائِلٍ فِيَّ مَغْمَزٌ. الذَّلِيلُ عِنْدِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ، وَ الْقَوِيُّ عِنْدِي ضَعِيفٌ حَتَّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ. من قيام به وظيفه نموده ام،در آن هنگام كه ديگران ناتوان بودند و شكست خوردند؛ و از افق بالاترى نگريستم،در آن هنگام كه ديگران سر در لاك خود فرو برده بودند؛ و سخن با صراحت گفتم،در آن هنگام كه تردّد و اضطراب آنان را در خود فرو برده بود؛ و راهم را با نور الهى پيش گرفتم،در آن هنگام كه آنان راكد گشته و متوقف بودند. در آن موقع،صداى من از صداى همه ى آنان پايين تر بود، ودر سبقت در خير و صلاح جامعه بالاتر از آنان بودم. من با عنان كمالات به پرواز درآمدم و وسيله ى سبقت در اختيار من بود. همانند كوه بودم كه بادهاى تندوز از متزلزل ساختن آن ناتوان و طوفان ها از بركندن آن عاجز است. هيچ كسى توانايى عيب جويى در من نداشت و هيچ گوينده اى نمى توانست عيبى بر من وارد كند. انسان ضعيف و خوار در نزد من عزيز است تا حقّ او را براى او بگيرم، و انسان قوى در نزد من ضعيف است تا حقّ ديگران را از او بگيرم. 📚خطبه 37 نهج البلاغه @_______________________🖌 هیئت متوسلین به حضرت زهرا (س) «رزمندگان اسلام» @Razmandegan_eslam