مقاله ی پر از مواسات و عدالت #سید_حسینی در منطق مغالطه ای وجود دارد تحت عنوان "دوراهی کاذب". تنگایی که مخاطب را در جایگاهی قرار می‌دهد که باید بین گزینه الف (عدالت) و گزینه ب (مواسات) یکی را انتخاب کند و این در حالی است که گزینه ج (عدالت و مواسات با هم) گزینه پیشنهادی دیگری می تواند باشد. در مبحث مطروحه گزینه حذفی نداریم زیرا جامعه اسلامی را نباید در دوراهی ولایت و عدالت، مواسات و عدالت قرار داد زیرا نتیجه عکس حاصل خواهد شد. اگر در مسیرِ گزینشی جامعه اسلامی قرار بگیرد؛ تقابل بین دو واژه مذکور روی می دهد تا جایی که این روش یعنی روشِ گزینشی جامعه را در معرض انتخاب اشتباه قرار می دهد زیرا نمی شود تفکیکی قائل شد. با توجه به سخنان حجت السلام و المسلمین حاج آقا پناهیان که فرمودند: "دوران عدالت خواهی گذشته است" گروهی از عدالت خواهان در فضای مجازی با حمله به مواسات نیاز آن را در جامعه حذف کردند و صرفا عدالت را اولویت دانستند. و این در حالی است که ایشان با کنار گذاشتن عدالت، مواسات را نیاز جامعه امروز دانستند. چه نیازی است که بین دو واژه مذکور یکی را انتخاب کنیم؟ آیا نمی شود هر کدام عملکرد ریاستی خود را داشته باشند؟ رد هر کدام انصافا عادلانه نیست. قبل از انقلاب کم نبودند کسانی که صرفا با ایجاد همین دوراهی گزینشی، امام خمینی ره را در راه مبارزه و ایجاد عدالت تنها گذاشتند. از نظر اینجانب مواسات و عدالت دو بازوی کارکردی مهم در جامعه اسلامی است زیرا مکمل هم هستند نه مقابل یکدیگر. جامعه همانقدری که به عدالت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، و سیاسی نیاز دارد، به مواسات و گرفتن دستان یکدیگر در زمان سختی نیز احتیاج دارد. نتیجه گیری: در این مقوله نمی توان نگاه انتخابی داشت زیرا تا زمانی که پرچم حکومت شیعی به دست ولی عصر ارواحنا فدا برسد عدالت و مواسات تاریخ انقضا نخواهد داشت. https://www.instagram.com/p/CEbM96eghkH/?igshid=gf2oagr75kou 🕯 @The_End_Begins