ریکاورے | 𝑹𝒆𝒄𝒐𝒗𝒆𝒓𝒚
ای قلم ! من نمیدانم در وصفش چه بگویم . خودت از درونِ قلبم بنویس🫀؛ از نورِ زندگی ...! از روشنیِ شب های تاریکِ من بنویس! . . ظاهرش جدی ، اما دلی دارد مهربان که به وسعت آسمان هاست☁️ . تکیه گاهی مطمئن ، که وقتی کسی نمیفهمد مرا ، فریادِ بی صدایم را میشنود و از چشمانم ، هزار و یک حرفِ نگفته و نانوشته را میخواند و با نوازشش ، برگ های فرسوده ام را میتِکاند ؛ در نهایت با بوسه اش به پیشانی ام ،سبز میشوم 🪴 کوهی که، با دو واژه ی "درست میشود" قلبم را پر از اطمینان میکند . ابر ها به آسمان تکیه میکنند ؛ درخت ها به زمین ؛ و من به تو پدرم ! روزِ تمام پدران زمینے و آسمانے مبارك💗 ✍🏻 = 🌱