🔴 درس‌های که باید از اخراج از کمیسیون مقام زن گرفت
🔻از کنار ماجرای اخراج ایران از کمیسیون مقام زن به عنوان یک حادثه عبور نکنید. در این مورد بارها نوشته‌ام که غربی‌ها با استفاده از ابزارهایی که در طول چند دهه گذشته برای کنترل جهان ساخته‌اند بر آن حکومت می‌کنند و هر کسی بخواهد از خواست غرب سرپیچی کند، به چنین سرنوشتی دچار می‌شود. تمام سازمان‌ها، نهادها، ارگان‌ها و صندوق‌هایی که پس از جنگ جهانی دوم ساخته شده‌اند، همه در اروپا یا امریکا قرار دارند و شما یک نهاد به حساب بین‌المللی پیدا نمی‌کنید که در کشوری دیگر، حتی متحدان امریکا مانند ژاپن، استرالیا، کره‌جنوبی و یا حتی کانادا و یا کشورهایی که به تازگی در اروپا به عنوان متحدان غرب و اعضای ناتو شناخته شده‌اند، قرار داشته باشد.
🔻این ابزارها به آرامی و در طول چند دهه با حقه‌بازی جریان لیبرالیسم به جهانیان تحمیل شد و مانند اژدهای هفت‌سر به گونه‌ای کشورها را در هم پیچیده که اگر روزی کشوری را از آن بیرون کنند، چنان ناراحت می‌شود که انگار زلزله 10ریشتری نیمی از مردم این کشور را کشته است. وقتی واکنش مقامات مختلف کشورمان در مورد اخراج از این کمیسیون را دیدم، خنده‌ام گرفت و از این همه واکنش هیستریک و عصبانی تعجبم گرفت. برای کشوری که 44 سال است دارد با بدترین شکل ممکن با غربی‌ها مچ می‌اندازد، اخراج از کمیسیونی که خود غربی‌ها در طول سالیان دراز بنا کرده‌اند، نباید تعجب‌آور و غیرقابل باور باشد.
🔻همواره تعجبم این بوده که چرا نباید به چنین اتفاقاتی فکر کرد؟ اگر نوشته‌های بنده را در طول این سال‌ها خوانده باشید متوجه نکات بسیاری شده‌اید و اینکه غربی‌ها در مورد برخورد با دست‌ساخته‌های خود برای کنترل جهان هم دچار تردید شده‌اند. جایی مانند سازمان تجارت جهانی و یا همین سازمان ملل این روزها بیش از آنکه کارکردی برای ادامه سیادت غرب بر اقتصاد و سیاست جهان داشته باشد، به مانعی بزرگ در راستای این امر تبدیل شده است. سال‌ها پیش نوشتم که برای امریکا دیگر سازمان ملل و شورای امنیت کارکرد سابق را ندارد و اگر این کشور چاره‌ای داشت حتماً سازمان ملل را منحل می‌کرد!
🔻سازمان ملل و شورای امنیتی که در آن دیگر امریکا نمی‌تواند قطعنامه‌های خود را به نتیجه برساند و با وتوی چین و روسیه روبه‌رو می‌شود، دیگر هیچ ارزشی برای امریکا ندارد. امریکا اگر می‌توانست روسیه و چین را از سازمان ملل و شورای امنیت بیرون می‌کرد. این خبر را همین روز پنج‌شنبه سخنگوی کاخ سفید اعلام از اینکه امریکا نمی‌تواند روسیه را از شورای امنیت بیرون کند، ابراز تاسف کرد. کارین ژان پیر در نشستی خبری گفت: اگر راهی برای پایان دادن به عضویت روسیه در شورای امنیت وجود داشت ما فوراً از آن استفاده می‌کردیم. متاسفانه ما هیچ امکانی برای تغییر مقررات سازمان ملل متحد مشاهده نمی‌کنیم.
🔻«استیو کوهن» و «جو ویلسون» دو نفر از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا پیش نویس طرحی را ارائه کرده بودند که در آن از جو بایدن رئیس جمهور آمریکا خواسته شده بود برای اخراج روسیه از شورای امنیت سازمان ملل درپی عملیات نظامی ویژه این کشور در اوکراین تلاش نماید! طرف امریکایی آن اندازه پررو و وقیح است که هر کشوری بخواهد فارغ از سیاست‌های این کشور رفتار کند، از کثیف‌ترین ابزارهای خود برای اخراج این کشور از نهادهایی که خودشان ساخته و پرداخته‌اند، بهره گرفته و استفاده می‌کنند. اینکه دو نماینده مجلس امریکا این اندازه زور داشته باشند که چنین پیشنهادی بدهند، بیش از آنکه ناشی از عرضه امریکایی‌ها باشد، ناشی از بی‌عرضگی کشورهای دیگر است.
🔻تکلیف اما چیست؟ پیش از این در مورد اینکه چه باید کرد، نوشته‌ام. نخست آنکه به هیچ عنوان نباید بابت اخراج از این سازمان‌ها و نهادها نگران و ناراحت بود، بلکه هر اخراجی را باید به حکم یک فرصت نگاه و از آن نهایت بهره‌برداری را کرد. دوم آنکه باید از همین الان آمادگی برای سایر اتفاقات این‌چنینی را داشت و به جای پدافند به سمت آفند روی آورد؛ سوم آنکه باید پیوست رسانه‌ای قوی در این حوزه تدارک دید و به زبان‌های مختلف در سازمان ملل منتشر کرد؛ چهارم آنکه باید به فکر یک ساز و کار موازی رفت و از اینکه نمی‌شود، کسی نیست و تنها هستیم نباید ترسید.
✔️به صورت مشخص، در جهان پیش‌رو که هنوز نظامش مشخص نشده، کسی پیروز است که از امروز نظام‌مند فکر کند، رفتار کند و برنامه داشته باشد. باید برای آینده برنامه داشت و با کشورهای هم‌سو و همراه، کشورهایی که نگاه به نسبه مستقل‌تری دارند (حتی اگر رقیب باشند مانند ترکیه) در این زمینه به سمت تشکیل ساختارهای بین‌المللی جدید حرکت کرد. در این مورد بیشتر خواهم نوشت. صرف نظاره‌گر بودن، یعنی باختن.
@revayatekhass