نشانه ای که پرداخت مالیات بر گذاشتن ریش در زمان پترکبیر امپراتور روسیه تزاری را در سال 1705 میلادی تأیید می کند. ویل دورانت در جلد هشتم از تاریخ تمدن می‌نویسد پتر در آن سال «کمی پس از آن که از دیار غرب برگشت، ریش تنک خود را تراشید و دستور داد تا غیر از اسقف اعظم کلیسای ارتدوکس همه چنین کنند. به‌زودی فرمانی در سراسر روسیه صادر شد که همه مردم غیر روحانی باید ریش بتراشند ولی اجازه دارند که سبیل خود را همچنان نگه دارند. در روسیه، ریش نشان مذهب بود؛ پیامبران همه ریش داشتند و حواریون نیز» غیر روحانیانی که احتیاج مبرم به ریش احساس می‌کردند باید مالیاتی سالانه می پرداختند که مقدار آن برای روستاییان یک کوپک و برای بازرگانان توانگر صد روبل بود. یکی از تواریخ قدیمی می‌نویسد: چه‌بسا روس‌های پیری که چون ریش‌شان را - به اکراه - تراشیدند، آن را گرامی نگه داشتند تا چون بمیرند در تابوت‌شان بگذارند، زیرا می‌ترسیدند که بدون ریش آنان را به بهشت راه ندهند. این قانون پتر، هم یکی از سطحی‌ترین و شاید مبتذل‌ترین بخش اصلاحاتش بود و هم نشانه‌ای از حد مداخله او در زندگی مردم.