*🔴علمای دینی که نقشی فعال در جنبش مشروطیت ایفا کردند، مقاصد و انگیزه‌هایی اسلامی و الهی در ذهن خود پرورانده بودند. آبشخور نظری آنها در باب سیاست و عمل سیاسی، یکسان بود؛ همۀ آنها بر این باور بودند که تنها حکومت مشروع در دوران غیبت امام معصوم – علیه‌السلام – حکومت فقیهان و نواب عام است و سایر اقسام و اشکال حکومتی، نامشروع و طاغوتی است. ازسوی‌دیگر، آنان می‌دانستند که بر مبنای تفکر سیاسی شیعی، در زمانی‌که امکان تحقق این ‌صورت از قدرت سیاسی وجود ندارد، ناگزیر باید به حداقل‌ها بسنده کرد و در حد مقدورات و امکانات، مقدمات و اسباب بسط عدالت و ارزش‌های اسلامی را فراهم نمود. ازاین‌رو، اگرچه آنها «سلطنت» را حکومتی غاصبانه و نامشروع می‌انگاشتند، ولی درعین‌حال، مفسدۀ مترتب بر «سلطنت مقیده» را بسیار کمتر از «سلطنت مطلقه» می‌یافتند. به‌این‌سبب، تلاش کردند تا حکومت استبدادی و خودکامه را در چهارچوب عدالت و ضوابط دینی، محصور ساخته و قدری از مظالم و مفاسد آن بکاهند. از نظر آنها، عدالت‌خانه و مشروطه و مجلس، وسایل و ابزارهایی برای تحصیل این غرض بودند شيخ فضل‌الله، به‌خوبي دريافته بود كه روشنفكران غرب‌زده در لفافۀ مشروطه‌خواهي، به ‌دنبال كنار زدن شريعت و مسلط‌کردن قوانين غربي بر جامعۀ ايران هستند. ازاين‌رو، «استبداد قجري» را كه دست‌كم در ظاهر، حريم و حرمت شريعت را پاس مي‌داشت، بر «روشنفكري سكولار» كه هيچ‌گونه باور و اعتقادي به شريعت نداشت، ترجيح داد و بر طبل مخالفت با مشروطۀ سكولار كوفت. 🔴* ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ به ما بپیوندید پیروزی در راه است ، کانال گفتمان انقلابی ایتا 👇 👇 https://eitaa.com/Revol