بزرگترین هنر امام رضا علیه‌السلام بعد از شهادت موسی‌بن جعفر علیه‌السلام که در قلمرو وسیع سلطنت عباسی، اختناقی کامل حکم‌فرما بود، آن بود که با شیوه تقیه‌آمیز شگفت‌آوری در دوران قدرت مقتدرترین خلفای بنی‌عباس و در دوران استقرار و ثبات کامل آن رژیم، مبارزات عمیق امامت را ادامه داد و توانست درخت تشیع را از گزند توفانِ حادثه به‌سلامت بدارد و از پراکندگی و دل سردی یارانِ پدر بزرگوارش مانع شود. کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص۳۳۵