✳️نقش گناه در محروم گشتن از روزى درباره تاثیر گناه در محروم گشتن از روزى مى‌فرمایند: «یا اباذرّ؛ ان الرجل لیحرم رزقه بالذّنب یصیبه» اى ابوذر؛ چه بسا شخصى كه به سبب گناهى كه مى‌كند، از روزى مقرّر شده‌اش، محروم مى‌گردد. 👈این بیان دیگرى است، براى توجه دادن به آثار بدى كه گناه در این دنیا براى انسان در بردارد و محرومیت‌هایى كه از گناه ناشى مى‌گردد. به حسب تفاوت معرفت‌ها، در روایات و مواعظ با هر كسى به زبانى سخن گفته مى‌شود: اگر كسى به مقام محبت نایل گردیده، به او گفته مى‌شود: تو چه عاشقى هستى كه با معشوق خویش مخالفت مى‌كنى؟ عاشق همواره تلاش مى‌كند كه پى ببرد معشوقش از او چه مى‌خواهد، تا آن را انجام دهد و از چه چیزى بدش مى‌آید تا آن را ترك كند؛ چگونه ممكن است كه محبوب انسان صریحاً به او بگوید: این كار را انجام بده و فلان كار را ترك كن و او مخالفت كند! براى كسانى كه بهره‌اى از محبت خداوند متعال و اولیاى او دارند، این بهترین شیوه براى بازداشتن آنها از گناه است. باید كسانى را كه دوستار اهل بیت هستند، توجه داد كه گناه مبغوض اهل بیت است. منفورترین كارها نزد ائمه(علیهم السلام) گناه است. گناه همانند مردار گندیده است و كسانى كه چشم بینا و حس قوى باطنى دارند، بوى تعفن آن را از دور درك مى‌كنند حال محب اهل بیت كه مى‌خواهد به آنها نزدیك شود، چطور خود را به چیزى آلوده مى‌كند كه موجب تنفر آنها مى‌گردد؟ 🔆اگر كسى بخواهد به دیدار دوستش برود، از دهن و بدنش بوى بد را دفع مى‌كند و خود را تمیز و معطر مى‌سازد، تا دوستش از او آزرده نگردد. گناه موجب تعفن و آلوده گشتن وجود ما مى‌شود. اگر ما اهل‌بیت(علیهم السلام) را دوست مى‌داریم و مى‌خواهیم با آنها ارتباط داشته باشیم، باید روحمان را از آلودگى‌ها پاك سازیم، تا آنها براى ارتباط با ما رغبت پیدا كنند. پس راه پرهیز دادن افرادى كه به محبت خدا و اهل‌بیت دست یافته‌اند، برانگیختن احساس محبت آنهاست. ✨ناگفته پیداست كه همه آنان كه واجبات را انجام داده، محرمات را ترك مى‌كنند، رگه‌هایى از محبت خداوند را دارند؛ ولى بر اساس درجه معرفت آنها، این محبت متفاوت است: در برخى این محبت شدید، در برخى متوسط و در برخى ضعیف است. گاهى محبت تا به حدى مى‌رسد كه در راه وصال معشوق از همه چیز، حتى بهشت چشم مى‌پوشد، تا به آنجا كه مى‌گوید: 🍃«فَهَبْنى یا إِلهى وَ سَیِّدى وَ مَوْلاىَ وَ رَبّى صَبَرْتُ عَلى عَذابِكَ فَكَیْفَ أَصْبِرُ عَلى فِراقِك» گیرم اى خداى من، بر آتش جهنم صبر كردم، چگونه بر فراق تو صبر كنم؟ در مناجات محبان، مناجات نهم از «مناجات خمس عشرة» مى‌خوانیم: «إِلهى مَنْ ذَا الَّذى ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتَكَ فَرامَ مِنْكَ بَدَلا» اى خداى من، كیست كه شیرینى محبت تو را چشید و غیر تو را برگزید؟ اگر كسانى به آن حد از محبت دست نیافته‌اند كه عشق به خدا و ائمه معصومین(علیهم السلام)از گناه بازشان دارد، باید آنها را از پیامدها و عواقب گناه ترساند. عذابها، محروم گشتن از سعادت و بهشت، آثار شوم دنیوى و اُخروى گناه را برشمرد. آنچه انسان را به كارى وادار و از كارى باز مى‌دارد، «خوف و رجاست» امید به اینكه به منفعتى برسد و یا از ضررى دور ماند. پس بهترین و نزدیكترین راه براى هدایت انسان، توجه دادن او به آثار شوم گناه، در دنیا و آخرت است. حال اگر ایمان كسى به آخرت ضعیف بود، بهترین راه براى بازداشتن او از گناه، ذكر آثار دنیوى گناه است. همین روشى كه پیامبر در این بخش پى گرفته‌اند؛ چون عده‌اى آخرت را دور مى‌بینند، با اینكه بر اساس بینش اسلامى آخرت نزدیك و در دسترس است؛ چنانكه خداوند مى‌فرماید: «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً. وَ نَریهُ قَریبا» این مردم غافل و كافر آن روز را دور مى‌بینند، و ما آن را نزدیك مى‌بینیم. از جمله ضررهاى دنیوى گناه، محروم گشتن از روزى است. از جمله مصادیق روزى رزق، خوراك و پوشاك است. در روایات فراوانى آمده است كه خداوند متعال براى هر جنبده‌اى رزقى مقدر فرموده است و این تقدیر گاهى تقدیر حتمى و گاهى معلّق است؛ یعنى بر اثر برخى اعمال كم یا زیاد مى‌شود. برخى اعمال خیر موجب زیاد شدن روزى و برخى اعمال شر موجب كم شدن آن مى‌شوند. اگر ما بدانیم رزقى كه براى ما مقرر شده است ـ و گاهى با تلاش به دست مى‌آید و گاهى بدون تلاش خداوند به ما ارزانى مى‌كند ـ به سبب گناه از ما گرفته مى‌شود، كمتر به دنبال گناه مى‌رویم. 📚ره توشه جلد1 آیت الله محمدتقی مصباح یزدی تحقیق و نگارش:کریم سبحانی، ص111،112،113 💠 @RoozieHalal 💠