🔆 🌺🍃«قناعت» از اوصافى است كه صاحب آن به ميزان تأمين زندگى و رفع نيازمنديهاى اصلى خود به تلاش و تكاپو مى افتد و با عقل و تدبير امور زندگى اش را تنظيم و تعديل مى كند و سعادت خود را با تلاشهاى بيهوده لكه دار نمى سازد و به آنچه از راه مشروع به دست مى آورد، دلخوش است، همين شيوه خردمندانه به وى فرصت مى دهد كه براى رسيدن به هدف عالى ترى بذل مساعى نموده و از فضايل و انسانيت بهره گيرد. قناعت پيشه به بزرگترين مى رسد; زيرا با تحصيل رضايت باطنى، در خويشتن احساس بى نيازى مى كند و «حقيقت ثروت» و مكنت نيز همان «بى نيازى» است، اميرمؤمنان على(عليه السلام) با بيانى نغز و شيوا اين مطلب را گوشزد مى كند: 🍂اِنَّ اَكْرَمَ النّاسِ مَنِ اقْتَنَى الْيَأْسَ وَلَزِمَ الْقُنُوعَ وَالْوَرَعَ وَبَرِئَ مِنَ الْحِرْصِ وَالطَّمَعِ فَإِنَّ الطَّمَعَ وَالْحِرْصَ اَلْفَقْرُ الْحاضِرُ وَاِنَّ الْيَأْسَ وَالْقَناعَةَ الْغِنَى الظّاهِرُ(1)؛ 🌟يعنى براستى كه گرامى ترين افراد كسى است كه نوميدى از مردم را خود سازد، قناعت و پارسايى را پيشه كند و از حرص و طمع بيزارى جويد; زيرا حرص و طمع برابر با فقر و نادارى است و نوميدى از خلق و قناعت توانگرى آشكار است». غررالحكم، ج 1، ص 255 . 📚بررسی مشخصات اخلاقی روان، سید مجتبی موسوی لاری 💠 @RoozieHalal 💠