در نیمه ی شب اوّل ربیع بدن مطهّر خاتم الأنبیاء و المرسلین صلّی الله علیه و آله را امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام دفن فرمودند. (1) مصیبت و فاجعه ی شهادت پیامبر صلّی الله علیه و آله از یک طرف و بی احترامی به آن حضرت و توجّه نداشتن مردم به غسل و کفن و دفن حضرت از طرف دیگر، داغ هایی بود که بر دل مبارک امیر المؤمنین علیه السلام سنگینی می کرد. (2) چنانچه با یاد تلخ آن روز ها فرموده اند : «آیا بدن شریف پیامبر صلّی الله علیه آله را رها می کردم و او را دفن ننموده برای خلافت و سلطنت بعد از او نزاع می کردم» ؟ (3) شیخ مفید می فرماید : «اکثر مردم در دفن پیامبر صلّی الله علیه و آله حاضر نشدند، و نماز بر آن حضرت نخواندند، چه اینکه بین انصار و مهاجرین مشاجره در امر خلافت بود. (4) اعمش می گوید : پیامبرشان از دنیا رفت و مردم هَمّ و غمی نداشتند جز آنکه عدّه ای بگویند : «امیر از ماست» و طایفه ی دیگری بگویند : «امیر از ماست». (5) هنگام شهادت پیامبر صلّی الله علیه و آله مغیره خطاب به ابوبکر و عُمَر گفت : اگر بعداً با مردم کاری دارید آن ها را دریابید. (6) 📚 منابع : 1. تقریب المعارف : ص 251. و ... . 2. خصال : ص 372 . و ... . 3. احتجاج : ج 1، ص 96. و ... . 4. ارشاد مفید : ج 1، ص 189. و ... . 5. تقریب المعارف : ص 256. و ... . 6. الهجوم علی بیت فاطمة : ص 69. البدء و التاریخ : ج 5، ص 65.