در حقیقت هدف از فرستادن پيامبران اين است كه دعوت الهى به گوش امتها برسد، و گرنه مى دانيم مثلا در زمانى كه پيامبر اسلام در مكه يا مدينه قيام كرد، در شهرهاى ديگر حجاز پيامبرى نبود، ولى فرستادگان رسول اللَّه به آن مناطق گسيل شدند و صداى پيامبر را به گوش همگان رساندند. علاوه بر اين خود پيامبر(صلی الله علیه وآله) نامه هايى نوشت و با رسولانى به كشورهاى مختلف مانند ايران و روم و حبشه فرستاد و پيام الهى را به آنها ابلاغ كرد. هم اكنون نیز ما امتى هستيم كه دعوت پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) را از وراء اعصار و قرون به وسيله دانشمندان كه پيام آوران آن پيامبرند شنيده ايم و منظور از مبعوث ساختن رسول در هر امتى چيزى غير از اين نيست.(12)
7. آیه 3 سوره سجده: «هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ»؛ ([اي محمد] قرآن را براي قوم تو فرستاديم چون پيش از تو رسولي براي آنها نيامده بود شايد که هدايت شوند).
نتيجه: خداوند قرآن را براي قومي فرستاده که تا پيش از محمد پيامبري نداشته اند؛ در حالي که ايرانيان پيامبري به نام زرتشت داشته اند که مورد قبول الله و محمد بوده است. پس اسلام براي ايرانيان آورده نشده است.
پاسخ: طبق عقيده مستدل، هرگز زمين از حجت الهى خالى نمى ماند، و همانطور که در مورد قبل بیان شد در هر عصر و زمانی پيامبر يا وصى پيامبرى براى اتمام حجت در ميان انسانها وجود داشته و دارد. منظور از این آیه نیز این نیست که حضرت محمد برای هدایت قومی برانگیخته شده که تا آن زمان هیچ پیامبری نداشته اند. چراکه پیش از پیامبر اسلام، بعضى از پيغمبران به سوى اعراب مبعوث شده بودند، مانند خالد بن سنان عبسى، و حنظله، که دو تن از پيغمبران عرب بودند.
بنابراين منظور از قومی که پیش از رسول اکرم انذار دهنده ای نداشتند، اعراب نیستند؛ چراکه آنها نیز مانند سایر اقوام پیامبرانی داشته اند، بلکه به نظر مى رسد كه منظور در اينجا از نذير، پيامبر بزرگى باشد كه دعوت خود را آشكارا و توأم با معجزات و در محيطى وسيع و گسترده آن هم سال ها پس از حضرت عیسی(علیه السلام) آشكار سازد، و مى دانيم چنين انذار كننده اى برای مردم آن زمان، خصوصا مردم شبه جزیره عربستان، قيام نكرده بود.(13)
8. آیه 78 سوره حج: «وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبيكُمْ إِبْراهيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمينَ مِنْ قَبْلُ»؛ (و در راه خدا چنان که شايسته اوست جهاد کنيد. او شما را برگزيده و در دين بر شما سختي قرار نداده که ملت پدرتان ابراهيم هستيد و او شما را از قبل مسلمان ناميده بود).
نتيجه: اسلام دين کساني است که پيامبر قبلي آنها ابراهيم بوده و ربطي به ايرانيان که پيامبرشان زرتشت بوده، ندارد.
پاسخ: حضرت ابراهیم(علیه السلام) نیز پیامبر همه جهانیان و پدر همه کسانی که تسلیم امر خدا باشند می باشد و تعبیر «أَبيكُمْ» بیانگر این است که پيامبران، پدران امّت ها هستند.(14) و اگر ابراهيم را پدر مسلمين خوانده بدين جهت است كه او اولين كسى است كه براى خدا اسلام آورد و تسلیم امر خداوند گردید، هم چنان كه قرآن در آیه 131 سوره بقره فرموده: «إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ»؛ (چون پروردگارش به او گفت اسلام بياور، گفت اسلام آوردم براى پروردگار عالميان). و نیز قرآن در آیه 36 سوره ابراهیم از حضرت ابراهیم(علیه السلام) حكايت كرده كه گفت: «فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي»؛ (و هر كه پيرويم كند از من است)، كه از تركيب اين دو آيه به دست مى آيد: تمامى مسلمانان دنيا از هر جا كه باشند فرزندان ابراهيم و از اويند. همچنین در آیه 35 سوره ابراهیم، حضرت ابراهیم(علیه السلام) در دعايش گفت: «وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ»؛ (مرا و فرزندانم را از اينكه بت بپرستيم دور بدار)، كه مقصودش از «فرزندانم» مسلمانان است، چون به طور قطع مى دانيم كه او براى مشركينى كه از صلب او هستند دعا نمى كند، و نيز خداى تعالى در آیه 68 سوره آل عمران فرموده: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا»؛ (نزديك تر از هر كس به ابراهيم كسانى هستند كه پيرويش كردند، و اين پيغمبر است، و كسانى كه به اين پيغمبر ايمان آوردند).(15)
9. آیه 92 سوره انعام: «وَهَـذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا»؛ (و اين، كتاب آسماني مباركي است كه ما نازل كرده ايم، تصديق کننده ي كتب آسماني پيشين. براي اينكه به مردم شهر مکه و اطراف آن هشدار دهي).