🎆 ✈️ وفات (۱۲) ✈️ ✈️حالات مختلف در توفای انفس (۲) ✈️ آیۀ اوّل: در آیۀ ۵۰ از سورۀ انفال میخوانیم: "و اگر ببينى كافران را هنگامى كه فرشتگان (مرگ)، جانشان را «توّفا» میکنند و آنرا مى ‏گيرند و بر صورت و پشت آنها مى ‏زنند و (مى ‏گويند:) بچشيد عذاب سوزنده را، (به حال آنان تأسف خواهى خورد)" «وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ». (الأنفال/ 50) «يَتَوَفَّى»، به معناى گرفتن است و خداوند مى ‏فرمايد ما كفّار را مى ‏گيريم و نمى ‏فرمايد نفس آنها را مى ‏گيريم امّا از آیات دیگر معلوم مى ‏شود كه منظور آن است که نفس آنها گرفته میشود بنابر اين، حقيقت انسان به نفس اوست و تا انسان زنده است نفس همراه با جسم اوست و پس از مرگ، از جسم او جدا شده و باقى مى‏ ماند. در مورد منظور از کفّار دو احتمال وجود دارد یکی اینکه منظور کشتگان جنگ بدر است که قبلاً اتفاق افتاده و گر چه واژه ی «ترى» فعل مضارع است ولى با وجود «لو» معنى ماضى دارد و بعضى از روايات نیز در این زمینه نقل شده است. احتمال دوّم آن است که اشاره به وضع کلی کفّار و لحظه قبض روح و مجازات دردناكى دارد كه هنگام مرگ بر آنها وارد میشود. سبب این وضعیت به هنگام «توفّایِ» اَنفُس، اعمال بد انسان است که باعث نابودی اعمال نیک آنها نیز میشود زیرا شرط قبولى اعمال و هر گونه تلاش و كوشش رضاى خدا است، بنابراين طبيعى است كه اعمال كسانى كه اصرار در خشم خدا دارند و مخالف با رضاى او هستند نابود گردد، و با دست خالى، و كوله‏ بار عظيمى از گناهان اين جهان را وداع گويند. پس مجازات‏هاى الهى، كيفر كارهاى خود انسان است، نه انتقام خداوند. لذا خداوند میفرماید به آنها گفته مى‏ شود: "اين مجازات دردناك كه هم اكنون مى ‏چشيد به خاطر امورى است كه دستهايتان پيش از شما فراهم ساخته و به اين جهان فرستاده است و خداوند هيچ گاه ظلم و ستم به بندگانش روا نمى ‏دارد". «ذَالِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ» (الأنفال/ 51) و امّا اینکه میفرماید: به پشت و روی آنها میزنند شاید از آن جهت باشد که آنها پشت به آیات و فرامین خدا کردند و رو به سوی دشمنان خدا کردند و شاید هم اشاره به شدت عذاب دارد که از هر طرف محاصره هستند و یا آنکه به این سبب باشد که اینها از هر سو گناه کردند.