داستان خیالی تکامل. قسمت دوم برای تغییر هموگلوبین، لازم است ژنهای مربوطه تغییر کنند و این تغییر اگر زودتر یا دیرتر از تغییرات قبلی رخ دهد برای جاندار مهلک خواهد بود. در این صورت او نمیماند تا تولید مثل کند و نسل‌های بعدی منتظر ادامه تغییرات باشند. همچنین برای حل مشکل غلظت اکسیژن، تغییر هموگلوبین کافی نیست بلکه لازم است تا دیواره حبابچهها (آلوئولها) در ریههای جاندار نیز تغییراتی داشته باشند تا بتوانند اکسیژن رقیق را از خود عبور دهند و به خون برسانند تا با هموگلوبین ترکیب شود. صبر کنید! به هیچ وجه هنوز ما پرنده نداریم. پرندگان، خونگرم و خزندگان، خونسرد هستند. به این معنی که دمای بدن پرندگان در محدوده ثابتی باقی میماند و چندان تابع دمای محیط نیست. اما دمای بدن خزندگان با دمای محیط کم و زیاد میشود. برای اینکه موجودِ خونسردی، خونگرم شود بایستی تعداد زیادی تغییرات عصبی و هورمونی در او صورت گیرد. همچنین بایستی یک ترموستات در هیپوتالاموس مغز او پدید آید. همه اینها مستلزم تغییرات گسترده و هماهنگ ژنی هستند که اگر زودتر یا دیرتر از تغییرات دیگر پدید آیند موجب مرگ جاندار میشوند و نه مزیتی برای بقای او. میدانم ناامید کننده است ولی ما هنوز پرنده نداریم. هنوز تعداد زیادی تغییرات دیگر نیز لازم است که دیگر شما را با بیان آنها خسته نمیکنم. کافی است برخی از این تغییرات بدون برخی دیگر رخ دهند، آنگاه جاندار ناقصی خواهیم داشت که قدرت بقا ندارد. آنچه مایکل بیهی میگوید همین است که تغییرات جزئی، کند و تدریجی، آن هم در طول میلیونها سال، مزیتی برای بقا ایجاد نمیکند، بلکه موجب مرگ جاندار است. تکامل تدریجی یک خیالپردازی بیش نیست. آنچه حقیقت دارد طراحی هوشمند است. https://eitaa.com/SAmarashi