📍 در دانشگاه مازندران هستم، مهم‌ترین قطب علمی شمال کشور و یکی از دانشگاه‌های برتر کشور. ⏱ هنوز یک ساعتی مانده تا جلسه‌ی هم‌اندیشی با اساتید و نخبگان آغاز شود و مثل همیشه، فرصت دارم فکر کنم، نه به محتوای جلسه! 💎 فکر کنم، خودِ فکر... دانشجوهایی که در این فضا رفت و آمد دارند همیشه عنصر اصلی و محوری روح دانشگاه‌های کشور هستند. آنچه امروز در چشمانشان می‌بینیم، آینه‌ی تمام رخ آینده‌ی کشور است. ❇️ و تفکرم همین‌جا پرچم می‌زند و نشانه‌گذاری می‌کند: ⬅️ به دانشجوها چه داده‌ایم که آینده را بر پایه‌ی آن شکل دهند؟؟ مجدداً انتخابات اخیر و نتایج شگفت‌انگیزش را مرور می‌کنم (که هنوز وقت نکردم درباره‌اش بنویسم). 💠 مردم عزیزمان، احزاب فرسوده و ناکارآمد را کنار زدند و «نه!» قاطعی به پدرخوانده‌بازی‌ها گفتند. خودشان نامزدها را سبک سنگین کردند، شناختند، انتخاب کردند و رأی دادند. 🌐 مطمئنم تمام آزاداندیش‌های جهان در حسرت دیدن چنین مردمی عمرشان را سپری کردند. مردمی که نه فقط بلوغ سیاسی، بلکه بلوغ تمدن‌سازی را به نمایش گذاشتند. ✴️ اما آیا این رشد و بالندگی، حاصل آموزش عمومی (صدا و سیما و فضای سایبر) و آموزش رسمی (مدارس، دانشگاه‌ها و حوزه‌ی علمیه) است؟! ↩️ دوباره به آن نقطه از سرزمین تفکر بر می‌گردم که نشان‌گذاری کرده بودم: ما به این آینده‌های عزیز کشورمان چه داده‌ایم که توشه‌ی فردای تمدن‌مان باشد؟ 💢 حال می‌فهمیم که چرا تا سیاهی قلم اهل علم در مسیر حق نباشد، حتی حقانیت سرخی خون شهدا هم شناخته نمی‌شود ... ✍ تمدن‌نگار | شکوهیان‌راد @SHRChannel 🌐 لینک: https://eitaa.com/joinchat/2793996420C418ac5a508