یک دقیقیه اندیشه در قدرخودشناختن علی علیه السلام فرمود هلک امرء لم یعرف قدره /حکمت 149نهج البلاغه انسانی که قدر منزلت خود نشناخت به هدر رفت کم نیستند برخی افراد توانستند در کاری مانند ورزش ، رشته علمی مانند فیزیک یا پژشکی قهرمان ملی یا حتی جهانی شوند اما از خود غافل باشند در این صورت مورد ستایش همگان است اما بدون شناخت این جایگاه بلند کاری میکند کسی باور نمیکند او همان قهرمان ملی یا جهانی باشد اما زمانی به خود میاید که فرصت جبران ندارد به داستان زیر دقت کنید جالب است گویند: مارادونا مدتی به خاطر افسردگی پس از ترك اعتياد در آسایش روانی بستری بود، وقتی مرخص شد حرف قشنگی زد： اونجا ديوانه های زيادی بودند، يكی ميگفت من چگوارا هستم همه باور ميكردن، يكی ميگفت من گاندی ام همه قبول ميكردن. ولی وقتی من گفتم مارادونا هستم همه خنديدن و گفتن هيچ كس مارادونا نميشه. اونجا بود كه من خجالت كشيدم كه چه بر سر خودم آوردم. در اين دنيا غرور دَمار از روزگار آدم در مياره و دقيقا گرفتار چيزی ميشی كه فكر ميكنی هرگز در دامش نخواهی افتاد. مراقب خودمان باشيم برگ ها هميشه زمانی ميريزند كه فكر ميكنند طلا شدند. حقا که علی علیه السلام چه نیکو فرمود به هدر رفته آن کس که خود نشناخته است. در جای دیگر فرمود رحم الله امرءا عرف من این وفی عین والی عین رحمت خدا شامل آن کسی است که بداند از کجا آمده به کجا آمده به کجا خواهد رفت التماس دعا عمادی از قم