در سایه سار حرم مطهر رضوی (قسمت اول) بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. سلام علیکم. خدا را سپاسی وافر گویم که تقدیرش بر این تعلق گرفت تا در سال جاری، بار دیگر توفیق زیارت حرم مطهر رضوی نصیبم گردد، و هنگامه سحر دومین شب از ماه پرفضیلت جمادی الأول، وارد مشهد الرضا (علیه السلام) شوم؛ و پس از انجام پاره ای از آداب مقدماتی زیارت، وارد بقعه مبارک رضوی گردم، و همچون هزاران زائر عاشق و دلداده به حضرتش، برابر ضریح مطهر قرار گیرم، و با تمام وجودم به روح مطهر وشاهد و ناظرش عرض سلام و تشکر نمایم؛ آرزویم اینست: این امام رئوف، به روسیاهیم نگاه نکرده و پاسخ سلامم را داده باشد؛ اگرچه از نشنیدن آن سخت محزونم؛ ولی خوشحال و شاکرم که خدای متعال، لذت مناجات و نجوای با حضرتش را نصیبم فرمود؛ همانگونه که در فرازی از اذن دخول به حرم مطهر رضوی (علیه السلام) می خوانیم: «وَاَعْلَمُ اَنَّ رَسُولَک وَخُلَفائَک عَلَیهِمُ السَّلامُ اَحْیاءٌ عِنْدَک یرْزَقُونَ یرَوْنَ مَقامی وَیسْمَعُونَ کلامی وَ یرُدُّونَ سَلامی وَاَنَّک حَجَبْتَ عَنْ سَمْعی کلامَهُمْ وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمی بِلَذیذِمُناجاتِهِمْ»:«(پروردگارا) معتقد هستم و یقین دارم که پیامبرت و خلفای گرامت زنده‌اند واز روزی و نعمتهای نزد تو بهره مند هستند. و مرا می‌بینند و کلام مرا می‌شنوند و جواب سلام مرا می‌دهند و مرا (بخاطرعدم شایستگی) از شنیدن کلام آنان محروم ساخته‌ای و لذت مناجات آنان را بر من چشانده‌ای». بنا داشتم، در قالب این نوشته، بخشی از اولین سخنرانیم در این سفر معنوی در جمع زائران ارجمند حرم با صفای رضوی را بازگونمایم؛ ولی در حال تهیه و تنظیم و تدوین مطالب مورد نظر، توفیق مطالعه بخشی از سخنان بلند مرحوم آیت الله العظمی بهجت در باب زیارت امام رضا (علیه السّلام) رفیق راهم گردید؛ احساس کردم نقل گفتارعارفانه این عبد صالح الهی در این راستا، سودمند تر خواهد بود؛ البته چون زمینه درج همه آنها در قالب این نوشته فراهم نبود، به درج دو بند پیش روی بسنده می نمایم؛ 1- تحول قلب؛ اذن دخول حرم ثامن‌الحجج (علیه السلام)!!! «زیارتتان قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید. هنگامی که از حضرت رضا (علیه السلام) اذن دخول می‌طلبید و می‌گویید: «أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟» به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت (علیه السلام) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) گریه است، اگر اشک آمد امام حسین (علیه السلام) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید... اگر هیچ تغییری در دل شما به‌وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز، روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید»؛ 2- سلامی که توسط امام رضا(علیه السلام) پاسخ داده شد!!! «در منطقه جاسب قم گروهی از کشاورزان در زمان گذشته با شتر و قاطر به زیارت حضرت ثامن الحجج علیهم السلام مشرف می‌شوند و هنگام مراجعت و وارد شدن در محدوده جاسب پیرمردی از اهل محل را می‌بینند که در گرمای روز کوله‌باری از علف به دوش کشیده و با مشقت بسیار به خانه می‌رود، مسافرین مشهد مقدس که او را می‌بینند زبان به شماتت و سرزنش می‌گشایند: «پیرمرد، زحمت دنیا را ول‌کن نیستی، آخر بیا تو هم لااقل یک بار به مشهد مقدس سفر کن». و این سخن را تکرار و او را بسیار توبیخ می‌کنند. پیرمرد خسته و پاک‌دل زبان می‌گشاید و می‌گوید: شما که به زیارت آقا رفتید و به آقا سلام دادید، جواب گرفتید یا نه؟ می‌گویند: پیرمرد، این چه حرفی است که می‌زنی؟ مگر آقا زنده است سلام ما را جواب بدهد؟! پیرمرد می‌گوید: عزیزان، امام که زنده و مرده ندارد، ما را می‌بیند و سخنان ما را می‌شنود، زیارت که یک‌طرفه نمی‌شود. آنان می‌گویند: آیا تو این عُرضه را داری؟ وی می‌گوید: آری، و از همان جا رو به‌سمت مشهد مقدس می‌کند و می‌گوید: «السلام علیک یا امام هشتم» و همه با کمال صراحت می‌شنوند که به آن پیرمرد به نام خطاب می‌شود: «علیکم السلام آقای فلانی» و بدین ترتیب زائران همگی خجالت کشیده پشیمان می‌شوند که چرا سبب دل‌شکستگی این مرد نورانی شدند». آرزو مندم همین بخش کوتاه از سخنان حضرت آیت الله العظمی بهجت، چراغ راهمان گردد؛ اهل دل گویند: « در خانه اگر کس است، يک حرف بس است». (سفر زیارتی مشهد الرضا علیه السلام، سید حسین شفیعی دارابی، شب پنجشنبه 19 دیماه 1397ش= سومین شب ماه جمادی الأوّل 144- ق). http://eitaa.com/joinchat/2718302210C0f9dfd519c