هدایت شده از احمد باقریان فرح آبادی
فاطمه سلام الله علیها و فاطمیه
بسم الله الرحمن الرحیم
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
هرکو شراب فرقت روزی چشیده باشد داند که سخت باشد روز وداع یاران
با ساربان بگویید احوال آب چشمم تا بر شتر نبندد محمل به روز باران
(سعدی شیرازی)
از تاریخ شهادت دختر عزیز پیامبر گرامی اسلام محمَّد مصطفی صلىاللهعليهوآله؛ یعنی صدِّیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها در سال یازدهم هجری تاکنون هزار چهارصد و سی و سه سال سپری می‌شود، اکنون پس از گذشت چهارده قرن، آن واقعه جانسوز را با آنچه مردم ما آن را پاس داشته‌اند در فرازهایی بازخوانی می‌کنیم:
فراز اول: سخن خدا و پیامبر (ص) در باره اهل بیت
حدا در قرآن کریم در باره دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است: «ِ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فيها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُور». (الشوری: 23).
«(ای محمّد) بگو (به مردم مسلمان): بر اين رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خويشاوندانم، نمىخواهم. و هر كه كار نيكى كند به نيكويىاش مىافزاييم، زيرا خدا آمرزنده و شكرپذير است».
در تفسیر این آیه شریفه گفته اند: خدای متعال به پیامبر (ص) فرمان داد تا به مردم بگوید: من در برابر دعوت شما به ایمان هیچ پاداشی نمیخواهم، جز اینکه خویشاوندانم را دوست داشته باشید (فخر رازی، مفاتیح الغیب 27: 594).
پیامبر گرامی اسلام صلىاللهعليهوآله در باره اهل بیت توصیه‌های فراوان فرموده است:
حاكم نيشابورى از زيد بن ارقم نقل كرده است كه گفت: [در هنگام بازگشت از حجة الوداع] پيامبر صلىاللهعليهوآله در ميان راه مكه و مدينه در كنار درختانى كه در پنج قسمت [بيشه] بزرگ قرار داشته است فرود آمد، مردم از شدت گرما به سايه درختان پناه بردند، پيامبر صلىاللهعليهوآله تا عصر آن روز به استراحت پرداخت و نماز را خواند؛ سپس براى سخنرانى ايستاد و به حمد و ثناى خدا پرداخت و بسيار در اين باره سخن گفت؛ آنگاه فرمود: «أَيُّهَا النّاسُ اِنّى تارِكٌ فيكُمُ أَمْرَيْنِ لَنْ تَضِلُّوا اِنْ اتَّبَعتُمُوهُما، وَ هُما كِتابُ اللّهِ وَ أَهْلُ بَيْتى وَ عِتْرَتى».
«اى مردم من دو چيز را در ميان شما مىگذارم، تا هنگامى كه از آن دو پيروى كنيد گمراه نمىشويد: و آن دو كتاب خدا و عترت من هستند»؛ سپس فرمود: «آيا مىدانيد من نسبت به مؤمنان از خودشان براى تصرّف در جان و مال آنان سزاوارترم؟». اين سخن را سه بار فرمود، مردم گفتند: «آرى»، پس پيامبر صلىاللهعليهوآله فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ». (المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 118، ح 4577/ 175) «هر كس را كه من مولاى او باشم على مولاى او است».
2. در روايت ديگر آورده است: پيامبر صلىاللهعليهوآله پس از حمد و ثناى خدا فرمود: «كَأَنّى قَدْ دُعيتُ فَاَجَبْتُ، إنّى قَدْ تَرَكْتُ فيكُمُ الثِّقْلَيْنِ أَحَدُهُما أكْبَرُ مِنَ اْلآخَرِ: كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتى...»؛ سپس دست على را گرفت و فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ وَلِيُّهُ، اَللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ». المستدرك على الصحيحين، ج 3، ص 118، ح 4576/ 174؛ ابوحمزه حسينى، البيان والتعريف، ج 2، ص 493، ش 1291، نقل از طبرانى در الكبير و حاكم از ابوالطفيل از زيد بن ارقم؛ صاعدى، المقتطفات من كتاب فضائل الصحابه، الفصل الثامن، القسم الثالث، ص 221، ح 267/1؛ ابن عبد ربّه، العقد الفريد، ج 4، ص 286.
«هر كس من مولاى او باشم، اين على ولى او است، خداوندا! هر كس ولايت او را بپذيرد او را ياور باش! و هر كس دشمن او باشد با او دشمن باش».
. از جابر نقل شده است كه پيامبر صلىاللهعليهوآله فرمود: «ستارگان سبب امنيت براى ساكنان آسمان هستند، آنگاه كه ستارگان بروند آنچه در انتظار ساكنان آسمان است بر آنان فرود مىآيد و من سبب امنيت براى اصحابم هستم، آنگاه كه من بروم آنچه در انتظار آنان است بر آنان فرود مىآيد و اهل بيت من سبب امنيت براى امّتم هستند، آنگاه كه اهل بيت من بروند آنچه در انتظار آنان [امّت من] است بر آنان فرود مىآيد».( كنز العمّال، ج 12، ص 102، ح 34190؛ سبل الهدى والرشاد، ج 11، ص 6).