خدای عزیزم! روزی که نه دور است و نه دیر، من نیز همانند تمام آدمها، در میان توده‌های خاک محو خواهم شد. فراموش می‌شوم، گویی که هرگز نبوده‌ام... آن روز، تو به یادم باش، تو هوایم را داشته باش؛ «اذْكُرْنِي عَلَي طُولِ الْبِلَي إِذَا حَلَلْتُ بَيْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَي» |فرازی از دعای روز دحوالارض|