#ادبیه ۴۷
✨« دل به این و آن مده ، ای بولهَوس
دل به آن ده، کان دلت، داده است
و بس
🖋« یا صمد»
خدای بی نیازم!
قلبم را به تو می سپارم ،تا شهوت‌های خیالی و عقلی ،جای تو را در قلبم پر نکند.
تنها آغوش توست که مأوا وپناهگاه
من است و همین است دلیلِ فرمان تو که بارها مرا به «سبقت» و «سرعت» به سوی خود فرا خواندی.
اِلهِ من!
هر چه ،غیر از یاد خود را از قلبم بزدای و هرچه مرا از تو قطع می‌کند از من قطع کن؛
تا فرزند «آخرت » باشم.
.