‌ و اگر بعد از او امیدی برای جهاد مانده باشد این است که صدایمان بزنند سربازانِ حاج قاسم! آن‌ها که تا پیش از۱.۲۰ نیمه شب فرودگاه بغداد از جسم او می‌ترسیدند، حالا باید از تک تک منتقمان خون او هم در هراسان باشند.. افتخاری برای ما اگر باشد این است که راهِ او را ادامه می‌دهیم، جا پایِ قدم‌های او می‌گذاریم و خونمان سروقتِ خودش، رنگین‌تر از خون او نخواهد بود!