‍ 🔰علیرضا قنواتی جنگ☄ بود.عشق💓 به امام و ولایت_مداری، مناجات های شبانه، نمازشب ها خاطره شده بود و حسرتی بود بر دلش راه را شناخته بود که وقتی خبرهای را شنید خود را آماده کرد برای رفتن. 🔰جواب سوال تمام که می گویند چرا می روند را داد وقتی که گفت: «فردای قیامت اگر گفت در مجالسم، حسین حسین گفتی اما چطور اجازه دادی به حریم خواهرم بی کنند .شما چه جوابی خواهید داد؟» 🔰روزگار عجیبی ست.برای حسین و دل می سوزانیم و 😢 میریزیم اما حرف سوریه که می شود خیلی ها می گویند نباید کسی برود و اینها بازی سیاسی است که و چنان‌ و آرام خود را به سایه می کشند 🔰وقتی این ها را می بینم یاد آن مردمی می افتم که در دروازه سنگ پرتاب می کردند به سرهای بالای نیزه ،دست می زدند برای .نکند مسیرمان از همان دروازه بگذردو حرف هایمان مثل همان سنگ ها، قلب 💞حسین زمانمان را بشکند 🔰کاش بیدار شویم و نکنیم آن هایی که سرشان را فدای می کنند و از همه چیز می گذرند، آرامش خانواده،حتی دختر هایشان...مثل که اجازه نداد بماند و دخترش دم رفتن برایش خواند: کاش می شد نروی تا تک و تنها نشوم بی تو دیوانه ترین شیدا نشوم 🔰اما او چشم بر محبت پدری بست و اندکی بعد پیکرش به آغوش منتظرش برگشت...این روزها سوریه همان کربلاست با این تفاوت که حسین نیست اما دل خوش است به و هیئت...این روزها زینب می خواند ؟ 🌷 🍃🌹🍃🌹 @ShahidNazarzadeh