#پیام_های_عاشورایی (۲۰) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ دعاى امام در صبح عاشورا امام عليه السلام پس از اداى فريضه صبح ، صفهاى لشكر خود را آراست و وظيفه هريك از سران لشكر را معين نمود. در اين هنگام عمر بن سعد نيز به آرايش و تنظيم صفوف لشكر خويش مشغول بود و چون چشم امام عليه السلام به انبوه جمعيت لشكر دشمن افتاد و در مقابل خويش سيلى عظيم و موجى خروشان از دشمن را ديد دستها را به سوى آسمان بلند كرد و اين دعا را خواند: «اَللَّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتىِ فى كُلِّ كَرْبٍ وَرَجائى فى كُلِّ شِدَّةٍ وَاَنْتَ لِى فى كُلِّ اَمْرٍ نَزَلَ بِى ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ كَم مِنْ هَمٍّ يَضْعُفُ فِيهِ الفُؤ ادُ للّه وَ تَقِلُّ فيهِ الْحِيلَةُ وَيَخْذُلُ فيهِ الصَّديقُ وَيَشْمَتُ فِيهِ الْعَدُوُّ اَنْزَلْتُهُ بِكَ وَشَكَوتُهُ اِلَيْكَ رَغْبَةً مِنِّى اِلَيْكَ عَمَّنْ سِواكَ فَكَشَفْتَهُ وَفَرَّجْتَهُ فَاءنْتَ وَلِىُّ كلِّ نِعْمَةٍ وَمُنْتَهى كلِّ رَغْبَةٍ» خدايا! تو در هر غم و اندوه پناهگاه و در هر پيشامد ناگوار مايه اميد من هستى و در هر حادثه اى سلاح و ملجاء من چه بسيار غمهاى كمرشكن كه دلها در برابرش آب و راه هرچاره در مقابلش مسدود مى گردد، غمهاى جانكاهى كه با ديدن آنها دوستان ، دورى جسته و دشمنان زبان به شماتت مى گشودند، در چنين مواقعى تنها به پيشگاه تو شكايت آورده و از ديگران قطع اميد نموده ام و تو بودى كه به داد من رسيده و اين كوههاى غم را برطرف كرده اى و از اين امواج اندوه نجاتم بخشيده اى . خدايا! توئى صاحب هر نعمت و توئى آخرين مقصد و مقصود من.(۱) ✅پیام ها ➖ دعا و نیایش در سیره امام حسین(ع) در طول حیات شان جایگاه مهمی داشته است دعای عرفه نمونه کاملی از نیایش های بسیار زیبا و عمیق عرفانی آن حضرت است و در سخت ترین شرایط که شب و روز عاشوراست نیز این سیره زیبا ترک نشده است و امام (ع) با دعا و نیایش؛ معنویت، نورانیت و آرامش اردوی حسینی را تا لحظات آخر برقرار میکردند. امام حسین(ع) آخرین تلاش خود را برای هدایت افراد و بر افروختن چراغی ابدی برای هدایت بشریت انجام دادند و با دعا از درگاه خداوند به دنبال کمال و اوج گیری در این جهات می باشند که امام صادق(ع) در بیان رابطه دعا با کسب برخی از مقام های معنوی می فرماید: «انَّ عِندَ اللّهِ عَزَّ وَجَّلَ مَنزِلَةً لاتَنالُ الّا بِمَسألَةٍ»در نزد خداوند مقاماتى است كه بدون دعا كسى به آنها نمى رسد.(۲) ✔️در ادامه نکاتی دیگر در اهمیت دعا و نیایش تقدیم می شود؛ ➖دعا در دل انسان نور اميد مى تاباند. انسانى كه اهل دعا و متّكى به خداوند است - على ‏رغم مشكلات زياد و دشمنان جسور و فقر مالى و ... - اگر به درگاه‏ خداوند روى آورد و به او اميد ورزد و با او راز و نياز كند، نور اميد در دلش زنده مى شود و به رسیدن به اهداف امیدوار می سازد. و فقدان نيايش در ميان هر ملتى برابر با سقوط آن ملت است! اجتماعى كه احتياج به نيايش را در خود كشته است معمولا از فساد و زوال مصون نخواهد بود. ➖دعا، يك نوع آمادگى روحى و شايستگى معنوى و خودسازى است كه مى تواند در سلسله علل قرار گيرد و علّت ناقصه اى را كامل كند؛ زيرا فضل بى پايان خدا به اندازه شايستگی ها و لياقت ها به افراد مى رسد و بنابراين كسب شايستگى و لياقت مى تواند منشأ فضل و فيض تازه اى گردد. ➖دین و مذهب هرگز دعا را جانشين اسباب و عللى كه در دسترس آدمى است قرار نداده بلكه آن را چيزى مافوق آنها قرار داده؛ یعنی همان جا كه هيچ راه و وسيله ديگرى جز دعا برای شخص وجود ندارد و تنها روزنه اميد استمداد از نيرويى مافوق، نيروى لايزال مبدأ جهان هستى است. دعا درخواست فراهم شدن اسباب و عواملى است كه از دايره قدرت انسان بيرون باشد، آن هم از كسى كه قدرتش بى پايان و هر امرى برايش آسان است. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) می خوانیم: «افْزَعُوا إِلَى اللَّهِ فِی حَوَائِجِكُمْ وَ الْجَئُوا إِلَيْهِ فِي مُلِمَّاتِكُمْ وَ تَضَرَّعُوا إِلَيْهِ وَ ادْعُوهُ فَإِنَّ الدُّعَاءَ مُخُّ الْعِبَادَة»در حوائج خود و به هنگام بروز مشكلات از خداوند مدد بطلبيد و در سختی ها به او پناه ببريد و در پيشگاه او تضرع و دعا كنيد چرا كه دعا روح و مغز عبادت است.(۳) ➖دعا خواص بسیار مؤثری در مبارزه با اضطراب هاى درونى نیز‏ دارد در برخی از روایات اسلامی نیز از «دعا» به اسلحه مؤمن [براى غلبه بر دشمن و حوادث] تعبیر شده است. ـــــــــــــــــــــــــــــ