فلسفه زدن نعل اسب به درب منزل و یا مغازه در اروپا و آمریکا نعل اسب را به عنوان وسیله ای برای شانس آوردن استفاده می کنند! به گفته برخی کارشناسان این موضوع از اسپانیای قدیم (اندلس) وارد اروپا و بعد وارد آمریکا شده است! و سرزمین اندلس (اسپانياى كنونى) نیزدر دوران حکومت مسلمانان كه در حقيقت حكومت امويان بشمار مى آمد ،رسم آویختن نعل اسب را به عنوان برکت و خیر داشتن مورد استفاده قرار می دادند. ‌‎به گفته مورخان ،مردمان اندلس نیز این رسم را از امویان کسب کرده بودند! رسم نعل اسب زدن امویان و ريشه بوجود آمدن آن ، به رخدادى تأثر آور كه نه تنها شيعيان و مسلمانان بلكه تمام جامعه بشريت را تحت الشعاع خود قرار داده و روز به روز بر گسترش دائره آن افزوده مى شود ، باز مى گردد. همۀ ماجرای نعل _اسب از آنجا آغاز می شود که در واقعه عاشورا در برابر فرمانى که ابن زیاد صادر کرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام ، بدن مبارکش را زیر سمّ اسبان قرار دهد؛ وى که به خاطر تقرّب به ابن زیاد و در خیال خامش براى رسیدن به حکومت رى ، از هیچ جنایتى خوددارى نمى‏‌کرد، در میان اصحابش فریاد زد: ‌‎«مَنْ یَنْتَدِبُ لِلْحُسَیْن علیه السلام فَیُوطِیَ الْخَیْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ؛ کیست که داوطلبانه بر پیکر حسین اسب بتازد تا سینه و پشت وى را زیر سم اسبان پایمال کند؟!» ‌‎شمر که قساوت فوق‏‌العاده‏اى داشت با شنیدن این فرمان، پیش قدم شد و بر بدن پاک زاده زهرا علیها‌السلام اسب تاخت. ده نفر دیگر نیز از وى تبعیت کردند و با کوبیدن نعل تازه بر سم اسبانشان بر پیکیر امام حسین (ع) و یارانش تاختند که عبارت بودند از: ‌‎۱ اسحاق بن حُویّة. ۲٫ هانى بن ثُبیت حضرمى. ۳٫ واحظ بن ناعم. ۴٫ اسید بن مالک. ۵٫ حکیم بن طفیل طائى. ۶٫ اخنس بن مَرثَد. ۷٫ عمرو بن صُبیح. ۸٫ رجاء بن مُنقِذ عبدى. ۹٫ صالح بن وهب. ۱۰٫ سالم بن خثیمه. ‌‎بعد از این ماجرا این افراد در انتظار دریافت پاداش زیادی به خاطر عملشان بودند که برخلاف انتظارشان ،ابن زیاد دستور داد به آنان جایزه ناچیزى دادند، و این افراد هم ۴۰ نعل اسب را کنده و با قیمت زیادی به مردم فروختند؛ وبه این جهت که این اسب ها انسان هاى خارج از دین را لگدکوب کرده اند ،پس با ارزش می باشند و تبرک جستن به نعل اسب ،از موهومات بعد از حادثه _کربلا است. از اين پس بود كه ‌‎خانواده هایی در شام پس از حادثه کربلا ،با عناوین تازه ای معرفی شدند. مانند: بنو السراویل :فرزندان کسی بودند که لباس إمام حسین ع را برداشته بودند ،بنو السرج:فرزندان آنانی بودند که بر پیکر امام اسب تاختند و پس از جنگ ، نعل اسب ها را به مردم به قیمت بالایی فروختند !! و مردم نعل ها رابر سر در خانه خود آویختند و به آن افتخار کردند. ‌‎ بر اين اساس اين سنت غلط، ياد آور آن حركت غير انسانى و ددمنشانه در بسيارى از جوامع اروپايي و امريكايي و به ويژه كشورهاى اسلامى و در اين راستا جوامع شيعه نشين عراق و ايران نفوذ كرده و اين حركت و سنت اموى تا بدانجا نفوذ كرده است كه تا كنون با كمال تأسف ملاحظه مى كنيم كه در بخش هايي از جامعه مسلمان و شيعه و معتقد ما نيز نا باورانه رسوخ كرده !! و شاهد چنين آويزهايي بر درب خانه ها و يا محل كسب افراد بوده و از اين آويز به عنوان خوش يمنى و بركت آوردن ، بهره مى گيرند !!، در حاليكه نمى دانند اين رسم أموى از آنجا آغاز گرديد كه خونخواران و انسان نمايانى که با حركت غير انسانى خود ، اسب هاى خويش را نعل تازه زده و بر پيكر پاك فرزند زهرا سلام الله عليهما، آن هم پس از شهادت ، تاخته و آن پيكر مقدس را لگد کوب سم اسبان نمودند. السلام على الحسين وعلى علي بن الحسين وعلى اولاد الحسين وعلى اصحاب الحسين عليهم السلام @Shahid_Ghobadinia