🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت328
بعد از این که نادیا خوابید تمام اتفاق هایی که افتاده بود را برای علی نوشتم و در آخر هم گفتم:
– شاید دیگه مامان اجازه نده برم مسجد.
به چند دقیقه نرسید که مادرش برایم پیام فرستاد که دوباره برای صحبت کردن به خانه‌ی ما می‌آیند.
برایش نوشتم:
–مامان جان می‌ترسم بیاید این جا حرفی بشنوید که ناراحت کننده باشه.
نوشت.
– بهمون خبر دادن که هلما رو گرفتن شاید اگر این خبر رو خانواده ت بشنون نظرشون تغییر کنه.
با شنیدن این خبر از خوشحالی دلم می‌خواست داد بزنم.
از حالت دراز کش بلند شدم و نشستم و چندین بار خدا را شکر کردم و همان جا در رختخوابم به سجده رفتم و گریه کردم.
نادیا تکانی به خودش داد. از خواب بیدار شد. به طرف من خم شد.
–چرا این طوری می‌کنی؟!
وقتی ماجرا را برایش گفتم با خوشحالی بلند شد.
–برم به مامان بگم.
دستش را گرفتم.
–نه، نگی‌ها! مامان هنوز عصبانیه، الان وقتش نیست.
–حالا اونا کی می خوان بیان؟
شانه‌ای بالا انداختم.
–مادرش چیزی نگفت، احتمالا تو همین دو سه روز آینده.
شنیدن خبر آن قدر مرا به هیجان آورد که خواب از سرم پرید. تا پاسی از شب فقط از این دنده به آن دنده می‌چرخیدم و رویای زندگی آینده‌‌ام را می‌ساختم.
دو روز بعد از آن ماجرا از طرف اداره ی آگاهی از ما خواستند که برای پاسخ به چند سوال به آنجا برویم. می‌خواستند با ساره هم صحبت کنند.
از آن روز که ساره همه چیز را برای مادر لو داده بود کمی با او سر سنگین شده بودم.
چون مادر دیگر حتی اجازه نداد که به سر کارم بروم و خانه نشین شده بودم.
وقتی به اداره ی آگاهی رفتیم ساره را به اتاق دیگری بردند.
آقایی به اتاقی که من و پدر بودیم وارد شد و شروع به پرسیدن سوال کرد. من هم هر چه می‌دانستم برایش گفتم.
بعد از چند دقیقه هلما و ساره را هم به اتاقی که ما بودیم آوردند.
از آن غرور و تکبر هلما خبری نبود. سر به زیر روی یکی از صندلی ها نشست.
مامور خانمی که هلما را همراهی می‌کرد حرف هایی نزدیک گوش مامور اداره ی آگاهی گفت و از اتاق بیرون رفت.
مامور اداره آگاهی رو به ساره گفت:
–خانم شما چرا نمی‌خواید قبول کنید که از ریشه هر چی که تو اون کلاس ها بهتون گفتن دروغ بوده؟
بعد به هلما اشاره کرد و ادامه داد:
–این به اصطلاح استاد شما خودش داره می گه به خاطر پول و یه سری علایقی که خودش داشته اون کارا رو کرده و یه سری چیزا یاد گرفته و طبق اون برای دیگران توضیح می‌داده، اون وقت شما کوتاه نمیاید و می گید ازش شکایتی ندارید؟
با چشم‌های گرد شده به ساره نگاه کردم و گفتم:
–شکایتی نداری؟ اون تو رو ناقص کرده، زندگیت رو از هم پاشونده اون وقت تو می گی شکایتی نداری؟
مامور آگاهی پوزخندی زد و گفت:
–حالا باز خوبه این خانم فقط ازش شکایت نداره ما تو این دو روز کسایی رو داشتیم که می گفتن چرا استاد ما رو دستگیر کردید.
ایشون جلوی خودشون اعتراف کرد که من خودم با این تمرینات و با این کلاسا به جایی نرسیدم چون همه‌ی آموزشا مخلوطی از چند عرفان بوده، اونم عرفان هایی که ریشه‌ی الهی نداشتن و خیلی از حرفا فقط تلقین بوده، حتی بهشون گفت که مادر خودش آسیب دیده و این آموزه‌ها ممکنه خطر ناک باشه و آسیب های جبران ناپذیری توسط موجودات ماورایی بهتون برسه. ولی اونا گوش نکردن و حرف خودشون رو زدن. دیروز ریخته بودن این جا می‌خواستن که آزادش کنیم.
هلما گفت:
–چون اونا فکر می‌کنن شما به زور من رو وادار کردین که این حرفا رو بزنم.
البته من بهشون گفتم برن از مادرم حقیقت رو بپرسن ولی اونا بازم گفتن حرف مادرت رو تو این شرایط نمی شه قبول کرد.
با حیرت به حرف هایش گوش می‌کردم ولی باورش برایم سخت بود.
پدر که همراهمان بود رو به ساره گفت:
✍️ لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸