هیچ جای خانه هیچ جا خانه پدری نمی‌شود جایی که بوی بچگی‌هایت را می‌دهد از درب رنگ و رو رفته کهنه‌اش که وارد می‌شوی خنده و بازی‌های بچگی‌ات را می‌شنوی چشم‌هایت را می‌بندی در خاطراتت جان می‌گیری صدای کودکی را می‌شنوی که گوشه‌های حیات و پشت درخت‌ها قایم با شک می‌کند می‌خندد و با خنده‌اش شبیه بچگی‌هایت ذوق می‌کنی مگر می‌شود چنین جایی بود و شاد نبود مگر می‌شود عطر متفاوت مادرت را استشمام کنی و خوشحال نباشی اصلاً مگر می‌شود کنار مادرت بنشینی چند استکان "چای اجباری‌اش" را بنوشی و احساس خوشبختی نکنی بهترین گوشی دنیا خانه‌ای است که کودکی‌هایت میان گل‌های باغچه‌اش نفس می‌کشد بهترین کاخ دنیا را هم که برایت بسازند هیچ کجا خانه پدریت نخواهد شد 🌷شریف آباد سلام🌷 @SharifAbadSalam ─┅═ೋ❅🌸❅ೋ═┅─