سرخ‌ترین جادۀ دنیا برخیز اگر مانده برای تو توانی برخیز که خود را به صف ما برسانی ای باد مسیرت اگر از کوی دمشق است باید که قدم تا قدمش روضه بخوانی راه حرمش سرخ‌ترین جادۀ دنیاست بر خاک تپیدند چه گل‌های جوانی مانند نسیمی که گذر می‌کند از باغ رفتی و نمانده‌ست تو را ردّ و نشانی هر لاله که بو برده از این هجمۀ پاییز کارش شده در داغ غمت جامه‌درانی حرف از تو شد و باز کلام از نفس افتاد ماندم که تو را وصف کنم با چه زبانی ای عشق، غزل مرثیه‌ای تازه بیاور هم‌قافیه با «حاج حسین همدانی» ✍🏻 🏷 🇮🇷 @Shere_Enghelab