وقتی ميان همهمه ها بی صدا شدی يعنی به عشق و دردسرش مبتلا شدی مَنعم مكن ز گريه كه اين گريه‌ی‌ غم است تو اشك شوق بودی و از من جدا شدی با رفتنت اگرچه كنار آمدم ولی با دشمنم چگونه ؟ كجا آشنا شدی؟ دنيا هميشه دار مكافات بوده است من بی وفا قبول، تو هم بی وفا شدی ای بغض مانده كنج گلويم چه كرده‌ای همچون صدف دهان كه گشودم رها شدی پيراهنت شبيه دعا بر تن من است خيلی عجيب نيست برايم خدا شدی #سعید_شیروانی