مثنوی معنوی شریف دفتر اول ابیات ۱۶۴۱ الی ... تا تو تاریک و ملول و تیره ای دان که با دیوِ لعین همشیره ای لقمه ی حلال از نظر مولانا آنچه ما می خوریم در روحیات ما تاثیر گذارد. لقمه باید حلال باشد، اما لقمه تنها آن خوراکی نیست که از راه دهان می بلعیم، لقمه هایی هست که ذهن ما و جان ما را تغذیه می کند. ما روزانه بر سفره های مختلفی می نشینیم و برای روح و جسممان غذا برمی داریم، مهم است که بدانیم غذای جسم و جانمان حلال است یا حرام. حضرت مولانا یک عیار برای سنجش حلال یا حرام بودن غذا به ما می دهد. اگر ما به طور مستمر در دلمان احساس گرفتگی و تاریکی داریم، حتماً جایی هم سفره ی شیطان شده ایم، اگرچه بی خبر. و اما نشانه ی لقمه حلال آن است که نتیجه اش گرمی، روشنایی، کمال، امید، عشق و محبت نسبت به مردم باشد. لقمه ای کآن نور افزود و کمال آن بُوَد آورده از کسبِ حلال علم و حکمت، زاید از لقمه ی حلال عشق و رِقّت آید از لقمه ی حلال در مقابل اگر در دل ما حسد، نفرت، خشم و غفلت از معنویات موج بزند، باید ریشه را در لقمه پیدا کنیم، یک جایی لقمه ی حرامی خورده ایم یا غذای ناپاکی به روح و جان خود داده ایم. چون ز لقمه تو حسد بینیّ و دام جهل و غفلت زاید، آن را دان حرام آنچه ما می خوریم، آنچه می نوشیم، آنچه می خوانیم، موسیقیی که گوش می دهیم، برنامه ای که تماشا می کنیم و ... همه برای ما "لقمه" هستند، لقمه هایی که فکر ما و نوع نگاه ما به هستی و نوع رفتار ما را شکل می دهند. لقمه، تخم است و بَرَش، اندیشه ها لقمه، بحر و گوهرش اندیشه ها حلال ترین قوتی که به ما می رسد، آن است که نتیجه اش عشق به انسان ها و هستی و میل خدمت به خلق و البته میل پرکشیدن به سوی جهان معناست. زاید از لقمه ی حلال اندر دهان میلِ خدمت، عزمِ رفتن آن جهان مراقب باشیم سر کدام سفره می نشینیم و جان و روحمان را با کدام لقمه سیر می کنیم..... 🌸⃟🌼🎼჻ᭂ࿐✰📚 #کانال_شعر_علوی #قرارگاه_بسوی_ظهور @Sheroadab_alavi