🌾🍂🌾🍂 دستهایم گره خورده همچون گلبرگهای گل محمدی ... میفشارم دستهایم را بهم ... من دنبال گم شده ام هستم ... اما خود من ... گم شده ام ،در این دنیای فانی ... معلم زندگیم میگوید از درس ... درس و قلم هست ... ولی من قلم گم کردم ... قلمم ایمان من است ... واما درس خود روزگار... من همچون آواره ای ... در جستجوی قلم ... فشردم دستهایم را ، و فشرده شد گل محمدی ... و چه شد این گل، گلاب ناب ... ومن ، کاش بشوم همچون گل محمدی ... سربلند از این درس زندگی ... قلمم پیدا شود ... ومعلم بگوید برایم ... ازبرای زندگی، ومن نباشم حیران ... گمشدگان هم عالمی دارن ... پیدا که میشون جور خاص میشون جور خاص ، همچون آدم خاص ... خاص اما ناب. .. چون عطر گلاب محمدی ... من به دنبال این عطر ... تا برسم به درس زندگی ... معلم بگوید و من فقط بو کنم .. بوی انسانیت را .... کاش ، کاش لیاقت پیدا کنم🌾🍂🌾 لیلا اسربار🍂