از زنـدگیِ بـی تـو دگـر سیـر شـدم من خانه نشین شـدم زمینگـیـر شـدم در مـاتـم تـو فـاطمـه جـان میمـیـرم تو پیـر شدی بـه پـات من پیـر شدم از حیـدر خود گرفته ای رو ، زهـرا چیزی تو نگفته ای ز بـازو ، زهـرا ای کاش مـرا کنـار تو خـاک کنند ای حوریه ی شکسته پهلـو ، زهـرا جـایِ سیلی بـر رُخ مـاهت نشست بشکـنـد دستی که بـازویت شکست تـا قیامت مورد لـعـن خـداست آن که راهـت را میـان کوچه بـست مصطفی_محمدی